Sci-Fi met diepgang en fantastische worldbuilding

Octavia woont op de planeet Faloiv. Haar ouders zijn met haar grootouders gevlucht van aarde omdat deze onbewoonbaar zou zijn geworden. Uiteindelijk, na een lange reis, kwamen ze terecht op deze planeet. Die, hoewel niet gemaakt voor mensen, bewoonbaar gemaakt kon worden. Samen met de Faloii, het inheemse volk van Faloiv, is er een overeenkomst gesloten en hebben de Faloii de mens toegestaan om een nederzetting te bouwen.

In deze nederzettingen hebben de mensen zich obsessief beziggehouden met research om ervoor te zorgen dat hun bestaan voortgezet kan worden op deze planeet. Er wordt onderzocht welke eigenschappen dieren hebben, planten en vogels, die nuttig zouden zijn voor de mens op Faloiv. Welke planten kunnen gegeten worden, welke eigenschappen hebben dieren die mensen kunnen gebruiken in bijvoorbeeld hun kleding en de bescherming tegen de zon. Het leven van mensen op N'Terra staat in het teken van research.

Jaren later begint echter de onvrede bij de mensen te groeien. Na al die jaren zijn sommige mensen klaar voor uitbreiding, verandering. Ze willen niet meer onder een overeenkomst leven.

Octavia komt steeds meer achter de waarheid achter de recente veranderingen in N'Terra en komt erachter dat alleen zij oorlog tussen de mensen en Faloii kan vorkomen.
Octavia woont samen met haar ouders in de zoo. Een koepelvormig gebouw in N'Terra waar de researchers zich specialiseren in het onderzoeken van zoogdieren op Faloii. Haar ouders zijn bekende researchers en altijd druk bezig met hun onderzoeken. Octavia wil net zo worden als zij en kan niet wachten tot ze met de White Coats (zo worden de volwassen onderzoekers genoemd) mee onderzoek kunnen doen.

Octavia is vanuit nature dus erg nieuwsgierig maar ook erg afwachtend. Ze is gewend dat volwassenen haar vertellen wat ze moet doen en ze is gewend om vragen te stellen. Een beetje een rare combinatie die er voor zorgt dat haar karakter zelf ook in conflict komt in het verhaal. Wacht ik af wat de volwassenen doen of ga ik zelf op onderzoek uit?
Ze heeft een rare connectie met Faloii, een die ze zelf ook niet begrijpt en die niemand anders heeft. Deze connectie houdt ze verborgen voor haar vrienden. Haar beste vriendin Alma weet van niks, de jongen die ze leuk vind, Rondo, weet van niks, haar ouders lijken van niks te weten.

De karakters om Octavia heen blijven behoorlijk oppervlakkig. Alma is een typische 'beste vriendin in een YA' die eigenlijk best wel links gelaten wordt. Ze zit wel in het verhaal maar haar rol is super klein. In plaats daarvan vertrouwt ze een jongen die ze nauwelijks kent omdat ze daar een connectie mee voelt. Lekker cliché natuurlijk.
De ouders van Octavia echter spelen een grotere rol, die pas aan het einde van het boek echt duidelijk wordt.

De kracht van dit boek echter ligt hem in de beschrijvingen van Faloiv en zijn flora en fauna. Olivia Cole weet als geen anders deze wereld tot leven te wekken. Je leest letters maar je bevindt je in een soort magische avatar-achtige wereld met dieren en planten die je nog nooit gezien hebt maar die zo levendig en echt lijken dat ze bijna wel ergens MOETEN bestaan. Ook de beschrijvingen van de compounds, de beschrijvingen van de emoties, de dieren. Alles komt tot leven.

Dit is ook de rede waarom, ondanks een lange aanloop naar het verhaal, je toch uitermate geboeid blijft lezen. Wat zullen ze nu weer tegenkomen en hoe ziet het eruit

Ook maakte het voor mij heel wat clichés goed. De originaliteit van het verhaal, voornamelijk de wereld dan, maakt goed dat de karakters en het verhaal wel behoorlijk cliché zijn. Zo valt Octavia voor een mysterieuze jongen waar ze nooit eerder iets voor voelde, heeft haar vriendin maar een kleine rol en zijn haar ouders de oorzaak van een hoop ellende.

De cliffhanger aan het eind zorgt ervoor dat ik sta te popelen om deel twee te lezen en te kijken hoe het mysterie zich ontrafelt in dit tweeluik. Ik ga dus zeker deel twee lezen!