Met veel liefde voor boeken...

En na het lezen van De magie van het Japanse restaurant ben ik wel gaan houden van het genre Healing fiction. De zachte en kalme stijl van het verhaal geeft wel een vreedzaam gevoel tijdens het lezen en dat vind ik echt zo fijn…. Alsof je er letterlijk rustig van wordt. En zo ook weer met De boekwinkel op vrijdag.

Fumiya brengt een bezoek aan Kinyodo, De boekwinkel op vrijdag. En al was het niet de intentie, hij gaat aan het werk in de mooie, warme winkel. Hij helpt de klanten het boek te ontvangen waar ze naar op zoek zijn, ook als een klant misschien zelf nog niet weet waar het naar op zoek is.

In deze troostrijke Japanse roman staat Fumiya centraal en we leren hem steeds beter kennen. In de andere delen van het boek draait het om de bezoekers van de boekwinkel en lezen we prachtige, warme en ook verdrietige verhalen, steeds vanuit het personages van Fumiya.

Mooi hoe boeken zo helend kunnen werken en hoe de mensen om je heen een troost kunnen zijn. Hoe woorden, mooie zinnen en prachtige teksten een uitwerking kunnen hebben op een ander, wat een boek voor iemand kan betekenen en hoe een boekenwinkel de mensen kan samenbrengen.

Wanneer je het boek lees lijk je vertraagd te worden, er is geen haast om de verhalen uit te lezen, je leest in het hier en nu en krijgt de tijd om een verhaal tot je te nemen. Deze rust is voelbaar tijdens het lezen van het gehele boek. De schrijfstijl van Sawako Natori vind ik daarom bijzonder te noemen, en de term healing fiction zo passend. Healing, troostrijk, het vinden van een schouder van een mens, een dier, een boek of iets anders, als je dit nodig hebt.

De liefde voor boeken is voelbaar in deze roman en thema’s als vriendschap, eenzaamheid,teleurstellingen, onzekerheid, verdriet. De groei die Fumiya doormaakt tijdens de verhalen is mooi en alle ervaringen brengen hem naar waar hij moet zijn. Dat liefdevolle gevoel straalt van alle pagina’s.

‘Welkom bij Kinyodo!’