Vlotte thriller waar ik meer van had verwacht

Van Uitgeverij Letterrijn en Hebban kreeg ik het e-book Ongenadig van Karin Hazendonk. Ik had me ingeschreven voor de buzz van dit boek, omdat de korte samenvatting van het boek en het leesfragment me erg aanspraken. Ik ben gek op een goede thriller en dit verhaal klonk veelbelovend.

Ongenadig gaat over de 29-jarige Anouk. Op een personeelsfeest raakt ze aan de praat met haar collega Sven en al snel slaat te vonk over. Anouk en Sven spreken vaker af en Anouk trekt, ondanks haar twijfels, al snel bij Sven in. Sven lijkt haar droomman. Hij spreekt Anouk niet tegen, kookt voor haar en zorgt dat ze niets te kort komt. Maar Anouk leert ook een andere kant van Sven kennen. Hij kijkt graag naar wrede thrillers en horrorfilms die Anouk de stuipen op het lijf jagen. Ook stopt Sven met werken en reageert hij soms bot op Anouk. Als er een 'ongelukje' plaats vindt, is dat het begin van het einde van de op het oog perfecte relatie van Sven en Anouk.

Het verhaal leest vlot. Er zit voldoende tempo in het verhaal en de hoofdstukken zijn vrij kort. Hierdoor leest het boek makkelijk. Het verhaal wordt verteld vanuit verschillende personages en op deze manier worden er meerdere invalshoeken belicht. Dit maakt het verhaal boeiend en spannender.

Het verhaal en de schrijfstijl spreken me zeker aan, maar helaas heb ik me toch niet helemaal kunnen vinden in dit boek.

De reden daarvan is vooral dat de personages voor mij niet 'echt' aanvoelen en ik me niet kon inleven in de hoofdpersonen. Zo heeft Anouk aanvankelijk geen reden om Sven te wantrouwen. Ze geeft aan dat hij het vaak met haar eens is, maar dit lijkt me geen reden om iemand niet te vertrouwen. Vooral niet aan het begin van een nog prille relatie. Ze gaat met Sven samenwonen, omdat haar tweelingzus Miranda deze gevoelens bij haar weg neemt. Als Miranda vervolgens echter zegt dat ze vreemde en beangstigende dingen heeft gehoord over Sven, verloopt dit gesprek erg raar. Anouk vertrouwt Sven al niet, maar reageert toch erg heftig op de woorden van Miranda. Daarna lees je terug dat Anouk het niet oké vindt dat Miranda haar vriend een psychopaat noemt, maar dit heeft Miranda ook nooit gezegd. Deze 'conclusie' wordt getrokken zonder aanleiding.

Zonder verder in te gaan op te veel details en spoilers te geven, dit is een voorbeeld waarvan ik vind dat de emoties en keuzes van de personages diepgang en context missen.

Verder komen er voor mij een aantal overbodige clichés naar voren in het boek. Zo lijkt er een verband te zijn tussen het kijken naar horrorfilms/thrillers en het zijn van een psychopaat. Dit verband is naar mijn mening weinig overtuigend. Ook zijn de bewakers die in het boek voorkomen pestkoppen. Dit heeft verder geen invloed op de rest van het verhaal en voelt voor mij aan als een stereotypering.

Ook begrijp ik de rol van Kim niet in het verhaal. Dit personage komt een aantal keer terug in het boek, maar haar rol blijft beperkt en heeft weinig tot geen invloed op de loop van het verhaal. Ik had van dit personage meer verwacht, omdat ze wel degelijk een interessante geschiedenis heeft. Dit wordt echter helaas niet verder uitgewerkt.

Ik had meer verwacht van dit boek en geef het daarom 2,5 ster.

Trigger warning: verkrachting, incest, huiselijk geweld, moord.