Klimaatverandering leidt tot missie in de ruimte

De prachtige cover van De laatste zes wist direct mijn aandacht te trekken. Ik heb een zwak voor boeken die zich afspelen in de ruimte, alsook voor verhalen waarin de personages zich voorbereiden op een ruimtereis. En laat dat laatste nu net het geval zijn in dit boek van Alexandra Monir. Hoewel het verhaal bomvol staat met clichés, heb ik De laatste zes toch met ontzettend veel plezier gelezen. Het was precies het juiste boek op het juiste moment.

Training tot astronaut

Planeet aarde wordt geteisterd door aardbevingen, orkanen en overstromingen. Daarom selecteert de European Space Agency (ESA) vierentwintig van de slimste tieners ter wereld. Deze tieners zullen vier maanden doorbrengen in het International Space Training Camp in Amerika. Uiteindelijk zal een team van zes jongeren samengesteld worden om uitgezonden te worden naar Europa -  de maan van Jupiter. Daar zullen ze een nieuwe kolonie stichten.

"Het lijkt hier wel een soort Zweinstein voor astronauten, maar in plaats van ons toverkunstjes te leren, oefenen we hier wat we moeten doen wanneer we van de planeet afgegooid worden."

Voor de Italiaanse wedstrijdzwemmer Leo is deze missie precies wat hij nodig heeft na het verlies van zijn familie. Maar Naomi, een Iraans-Amerikaans wetenschapsgenie, heeft weinig vertrouwen in de missie. Leo en Naomi staan aan het begin van een genadeloze strijd die hen tot het uiterste zal drijven.

Planeet aarde is overstroomd

Enerzijds was De laatste zes precies waar ik zin in had. Een eenvoudig en vlot lezend boek voor tussendoor. De setting van onze planeet verwoest door water - als gevolg van klimaatverandering is heel interessant en actueel.

"Het stijgende zeewater slokt ons allemaal op, ongeacht hoe arm of rijk je bent."

Hoewel ik niet precies weet in welk jaar het boek zich afspeelt, zijn er vele verwijzingen naar ons heden als het zogenaamde verleden. Zo wordt de film Interstellar bijvoorbeeld als klassieker aangehaald. Ook wordt er teruggekeken op de manier waarop de mensheid klimaatverandering heeft veroorzaakt. Vooral ook naar de manier waarop mensen weigerden om stappen te ondernemen totdat het te laat was.

"Ik draai mijn gezicht naar het raam, terwijl ik plotseling terugverlang naar de tijd dat we nog een eigen auto hadden. In de meeste landen zijn motorvoertuigen verboden nadat er een internationale noodtoestand werd afgekondigd in verband met de klimaatverandering, maar toen was het kwaad al geschied. De CO2-uitstoot had zijn werk al gedaan, met een verwoestend resultaat."

Jongeren als astronaut

Vaak voelt het voor mij een beetje ongeloofwaardig als de taak van het redden van de wereld puur in handen van jongeren komt te liggen. Waarom zouden juist jongeren de toekomst van de mensheid redden in plaats van wetenschappers? Maar de huidige tijd heeft me al geleerd om van dit standpunt terug te komen. Het zijn immers de jongeren die momenteel op straat komen met klimaatmarsen om aandacht te vragen voor het klimaatbeleid. Nu lijkt dat plots zo gek nog niet. In ieder geval geeft de schrijfster van De laatste zes zelf ook een goede verklaring. Ze heeft met reden voor jonge astronauten gekozen.

"Alleen jongeren kunnende stralingsresistente bacteriën verdragen die de mens in staat stellen om te gedijen onder de huidige omstandigheden op Jupiters maan. Alleen jongeren zullen nog steeds vruchtbaar zijn en in staat zich voort te planten op Europa tegen de tijd dat de maan is geterravormd en klaar is voor een volledige menselijke kolonisatie."

Hier voeg ik graag nog een interessant feitje aan toe. Het is voor de geselecteerde jongeren verplicht om mee te werken. Zie het als een soort dienstplicht in de 'oorlog tegen het klimaat'. De meesten onder hen zijn enthousiast, maar dat geldt niet voor Naomi. Zij blijft liever op aarde bij haar ouders en haar zieke broertje Sam.

Van cliché naar cliché

Hoewel ik met veel plezier De laatste zes heb gelezen, kan ik niet anders dan toegeven dat het boek bomvol clichés zit. Vanaf de eerste keer dat twee personages elkaar in de ogen kijken zijn ze verliefd op elkaar (blegh). Een groep jongeren komt terecht in een trainingsprogramma waar ondertussen mensen afvallen (denk aan Divergent, The Testing, The Hunger Games, ...). Dan ontdekt iemand dat ze niet de hele waarheid te horen krijgen. Tijd voor een complottheorie! Allemaal elementen die ik al zo vaak gelezen heb in Young Adult boeken.

Tot slot vond ik de selectie van de kandidaten ook behoorlijk voorspelbaar, in beide rondes. Alleen het allerlaatste hoofdstuk van het boek wist me alsnog te verrassen.

Meisjes en wetenschap

Gelukkig heeft het boek ook vele pluspunten. Het hoofdpersonage, de Iraans-Amerikaanse Naomi, is verzot op technologie en wetenschap. Ze kan programmeren in Python en weet enorm veel van ruimtevaart. Het is voor mij altijd een plus als vrouwelijke personages aan dergelijke competenties gelinkt worden!

"Terwijl ik het canvas langzaam zie transformeren in een levensgrote kamer, herinner ik me weer waarom ik zo van wetenschap hou. Uit vrijwel niets hebben we iéts gecreëerd - iets wat de mens twintig jaar lang kan ondersteunen. Het lijkt wel magie. En eigenlijk is dat ook precies wat wetenschap wat mij betreft is: de magie waar we naar op zoek zijn in verhalen, terwijl we niet doorhebben dat die is terug te vinden in alle uitvindingen en creaties om ons heen."

Ik moet wel zeggen dat sommigen van de personages misschien net iets te perfect zijn. Terwijl anderen dan juist te veel de slechterik zijn. Iets meer diepgang en karakterontwikkeling was fijn geweest.

Na het om zeep helpen van planeet aarde, is het tijd voor de mensheid om haar vleugels te spreiden. In De laatste zes strijden vierentwintig jongeren voor een plek aan boord van een ruimteschip op weg naar Europa. Hun doel: Jupiters maan koloniseren. Hoewel het boek boordevol clichés zit - insta love, een afvalrace en complotten - leest het verhaal als een trein. Zeker het Iraans-Amerikaanse hoofdpersonage Naomi weet punten te scoren. De combinatie meisjes en wetenschap is voor mij altijd een plus. Daarnaast is ook de setting ontzettend actueel. Alexandra Monir stelt de gevolgen van klimaatverandering tentoon als we niet snel ingrijpen. Ondanks de voorspelbaarheid van de selectie en het feit dat de personages enige diepgang ontbreken, is De laatste zes een fijn boek. Ik ben dan ook ontzettend nieuwsgierig om het vervolg te lezen.

Deze recensie verscheen ook op Oog op de Toekomst.