Een ontroerend prentenboek

Ik houd van robots, vogels én prentenboeken. Dus toen ik de titel De robot en het blauwe vogeltje voorbij zag komen op twitter was ik meteen enthousiast. Gelukkig stelde het prentenboek niet teleur: de tekeningen zijn prachtig en het verhaal is ontroerend.

Een robot zonder hart

De robot en het blauwe vogeltje vertelt het verhaal van een versleten, kapotte robot. Hij heeft geen hart meer en wordt verbannen naar de schroothoop. Daar liggen ook andere versleten robots. De robot probeert met hen te praten, maar niemand zegt iets terug.

Op een dag komt er een blauw vogeltje aangevlogen. De vogel is op weg naar het zuiden. Robot besluit het vogeltje te vergezellen op een barre tocht over bergen, sneeuw en ijs. Tot de lente aanbreekt. Wat volgt is een verhaal over vriendschap en nooit opgeven.

Als je De robot en het blauwe vogeltje openslaat, zie je direct prachtige schutbladen. Kleurrijk en vol vogels - super mooi. Dit nodigt uit om verder te bladeren en aan het verhaal te beginnen. Gedurende het hele boekje zijn de tekeningen bijzonder mooi. Dat David Lucas in 2008 werd uitgeroepen tot een van de beste nieuwe illustratoren van Groot-Brittannië lijkt me meer dan terecht. Het kleurgebruik doorheen het verhaal verandert mee met de omstandigheden waarin de robot en het vogeltje zich bevinden.

Grote thema's in een klein verhaal

Het verhaal dat David Lucas vertelt in zijn prentenboek is er eentje over naastenliefde. Over vriendschap. Over de hoop nooit opgeven. Hoewel dit erg grote thema's zijn voor zo'n jong publiek, wordt het verhaal dichtbij de leeftijdscategorie gehouden. Er zijn geen moeilijke woorden en de robot wil simpelweg het vogeltje helpen. Ik vond het verhaal wel een beetje triest en kan moeilijk inschatten wat voor effect het zal hebben op jonge kinderen.

Het enige nadeel vond ik dat het boek slechts 32 pagina's telt, met natuurlijk korte zinnen zoals dat een prentenboek betaamt. Hierdoor was De robot en het blauwe vogeltje wel heel snel uit. Van mij had het verhaal gerust iets langer mogen duren.

Prachtig prentenboek waarin twee van mijn favoriete wezens samenkomen: robots en vogels. Ik hield van de tekenstijl en het kleurgebruik en vond het verhaal ontroerend, maar wel een beetje zielig.

Deze recensie verscheen ook op Oog op de Toekomst.