De rol van de vrouw

Nicole Flattery schrijft in Maak er een feest van over zonderlinge vrouwen. Zijn ze gek of spiritueel? Of zitten ze vast in de rol die de maatschappij hen toebedeeld? Zijn de verhalen geniaal of simpelweg vreemd? Ik ben er nog niet helemaal over uit. Soms heb ik het gevoel dat ik iets mis. De korte verhalen zijn net zo grillig als het leven zelf, de personages imperfect. De op de achterflap beloofde humor zag ik niet altijd terug in deze bundel. Desalniettemin maakt de Ierse debutante indruk, vooral met verhalen 'Je zult me vergeten voordat ik jou vergeet' en 'Nog niet het einde'.

De eenzame vrouw

Wat is de rol van de vrouw in onze samenleving? Nicole Flattery gaat in haar verhalenbundel op onderzoek uit. Ze schrijft over vrouwen die van elkaar vervreemd zijn, zich geïsoleerd voelen in overvolle ruimtes en ongelukkig zijn in hun relatie. Eenzaamheid lijkt de rode draad in Maak er een feest van. Iedereen is op zoek naar liefde en afleiding terwijl de wereld om hen heen ten onder gaat. De hoofdpersonages hebben meer dan eens een hoek af en een moeilijk verleden, maar echt in mijn hart sluiten doe ik ze niet. Al vind ik het wel fijn dat de auteur al hun imperfecties toont.

Veel van de verhalen vallen wat mij betreft in de categorie vreemde verhalen. Relaties spelen een grote rol evenals seks. Zo keert de vrouw in 'Maak er een feest van' naar een tijdje rondhoereren in de grote stad terug naar haar oorspronkelijke woonplaats. Hier werkt ze in een garage zonder klanten als voorbereiding op het werkveld. In 'Papegaai' moet een vrouw haar lastige stiefzoon onder de duim houden. De veertienjarige ik-persoon in 'Flirten' is verliefd op de Australische man die in een caravan op het erf van haar ouders woont. Ondertussen maakt ze zich zorgen over de verdwijningen van verschillende vrouwen en meisjes in de omgeving. In 'Bochel' begint een vrouw met een bult een vreemde seksuele relatie met haar baas. Ze wordt ontslagen en slijt haar dagen in het huis van haar overleden vader, terwijl ze zich zorgen maakt over de bult op haar rug. Wanneer ze na lange tijd opnieuw met haar baas en ex-minnaar afspreekt, blijkt juist hij degene met een bult en de angst voor kanker.

Rusteloosheid en apathie

Het langste verhaal in Maak er een feest van heeft ook meteen de meest intrigerende titel: 'Abortus, een liefdesgeschiedenis'. Natasha en Lucy zijn twee universitaire studenten. Natasha maakt zich zorgen omdat ze "haar moeders zwakke en gestoorde persoonlijkheid heeft geërfd". Na een abortus - ze was zwanger van haar eerste vriendje Peter - begint ze een relatie met een veel oudere professor. Ondertussen heeft ze geen idee meer welke studie ze volgt en wat ze überhaupt doet op de universiteit. Ze maakt kennis met de even zo gestoorde Lucy en samen maken ze een toneelstuk. Over hun levens, hun achtergrond, de liefde en abortus.

"Natasha's dagen verstreken als een reeks lege agendablaadjes; ze ging niet naar colleges en kwam geen stap dichter bij de ontdekking wat ze studeerde."

In 'Cassettebandje' maken we kennis met een Ierse vrouw in New York. Na een 'rusteloze periode' in haar thuisland - denk aan een zelfmoordpoging en therapiesessies met depressievelingen die haar niet serieus namen - is de vrouw naar The Big Apple verhuisd. Na drie maanden lang rondzwerven krijgt ze een relatie met een comedian. Hij moedigt haar aan om te gaan acteren. Haar talent blijkt algauw om op te gaan in het niets.

"Hoewel ik geen presentie had, waardeerde de regisseurs de totale leegte die ik uitstraalde. Ze zeiden dat ik de indruk maakte van iemand die vacuümverpakt was, strak ingehouden, bewegingsloos."

Het einde der tijden

Net als ik de hoop voor deze vreemde verhalenbundel hebt opgegeven, komt het verhaal 'Je zult me vergeten voordat ik jou vergeet'. Ik was aangenaam verrast door het hoofdpersonage; een schrijfster met een bijzondere band met haar zus. Ik spot rake quotes en ben geïntrigeerd. Dit verhaal smaakt naar meer. Heb ik eindelijk de smaak te pakken of steekt dit verhaal boven de rest uit? Hoe dan ook is dit mijn favoriet uit de bundel.

Ook het laatste verhaal 'Nog niet het einde' vond ik sterk. Angela (41) weet dat de wereld binnenkort zal eindigen, het einde der tijden is nabij. Ze vult haar tijd met nietszeggende dates met vreemde mannen. "Hoewel intimiteit haar angst aanjoeg en vaak lichamelijk ziek maakte, was ze absurd succesvol in het verkrijgen van dates." Al die dates neemt ze mee naar een vreemd restaurant in een kelder, waar de ondergang van de wereld duidelijk zichtbaar is.

'Weet je wat ik zo verbazingwekkend vind aan deze wereld? Wat ik zal missen? Hoe je er net als andere mensen rond kunt dwalen en er net zo uitziet, terwijl je in werkelijkheid helemaal niet op die mensen lijkt.'

Buitenbeentjes van deze wereld

Maak er een feest van is absoluut een boek van deze tijd. Veel van de personages hebben een angst voor intimiteit. Tegelijkertijd zijn ze eenzaam. Buitenbeentjes. Ze portretteren zichzelf als 'vrouwen van de wereld', maar weten eigenlijk niet zo goed wie ze zijn.

Zowel de verhalen als de schrijfstijl hebben iets weg van Kristen Roupenians Je weet dat je dit wil - een boek dat mij persoonlijk ook niet helemaal lag. Soms deden de onsympathieke personages me dan weer denken aan die van Ottessa Moshfegh in verhalenbundel Heimwee naar een andere wereld. De vliegen in de mond in ‘Flirten’ lijken iets bovennatuurlijks of paranormaal (of ingebeeld, dat kan natuurlijk ook). Net als Daisy Johnson in Veenland durft Flattery de grenzen van de realiteit op te rekken. Maar het niveau van Johnson en Moshfegh weet ze bij lange na niet te halen.

‘Ik heb m’n twijfels,’ zegt Lucy. ‘Ik heb m’n twijfels. Ik weet niet of ik het snap.’

Maak er een feest van is een bevreemdende verhalenbundel op de grens van realiteit en het paranormale. Met het einde van de wereld in zicht proberen verschillende vrouwen het beste van hun leven te maken. Nicole Flattery schrijft over eenzame, imperfecte vrouwen. Op een tweetal steengoede verhalen na, ben ik niet laaiend enthousiast over deze bundel. Misschien heb ik iets gemist, maar 'vreemd' is het woord dat mij bijblijft na het lezen.

Deze recensie verscheen ook op Boekvinder.be.