Slechts bij vlagen boeiend

Dodelijke nalatenschap is een roman over de studente Mary Russell waarbij het hier gaat om het tweede deel in een serie die zich rond 1920 afspeelt. In dit boek stuit Mary toevallig op een voormalig studiegenote, Veronica Beaconsfield, die haar introduceert in de wereld van de feministische predikante Margery Childe. De kennismaking vervult Mary met gemengde gevoelens. Enerzijds ziet zij de liefdadigheid van Childe, anderzijds lijkt er een machtsspel gaande te zijn waarbij rijke jonge vrouwen dingen naar de gunsten van de predikante. Als Mary dan hoort van de dood onder verdachte omstandigheden van enkele kapitaalkrachtige volgelingen die Childe geld nagelaten hebben, besluit ze om een onderzoek in te stellen.

Het boek biedt behalve een opvallende mengeling van religiositeit en feminisme ook een kijkje in het leven van Sherlock Holmes met wie Mary Russell innig bevriend blijkt te zijn. De inmiddels grijze speurder Sherlock Holmes is eigenlijk een creatie van schrijver sir Arthur Conan Doyle maar Laurie King weekt hem in Dodelijke nalatenschap los van zijn schepper. Er is hier zowel continuïteit als discontinuïteit in het personage zoals dat eens door Conan Doyle op papier werd gezet. King gaat feitelijk met het personage aan de haal op een manier waar vraagtekens bij te plaatsen zijn.

Naast mijn scepsis over de manier waarop Sherlock Holmes neergezet wordt, heb ik ook mijn bedenkingen over het boek in zijn geheel. Soms is het verhaal moeilijk te volgen door gebrekkige introductie van bepaalde personages en situaties uit het leven van de hoofdpersoon Mary Russell. Alsof verondersteld wordt dat de lezer daarmee al bekend is. Natuurlijk heb ik deel één uit deze serie, De leerling van de bijenhouder, niet gelezen. Het boek verliest daardoor wel overtuigingskracht. Het kan me slechts bij vlagen boeien. Het plot is uiteindelijk simplistisch, Sherlock Holmes onwaardig. Een teleurstelling.