Zelfs de triestheid grijpt me niet aan

Zinloos geweld was één van de vijf boeken die in 2001 genomineerd waren voor de Gouden Strop, de literaire prijs voor de thriller. Het gaat om een psychologische thriller waarin de lezer kennis maakt met Martin Hogeveen, de organisatiepsycholoog, die een gemeentelijke dienst heeft doorgelicht op zoek naar fraude, blunders en vriendjespolitiek. De dingen waarop hij daarbij stuitte, leiden tot het op het non-actief stellen van Verlinden, directeur van de dienst. Daarnaast bevat de roman andere verhaallijnen zoals de LAT relatie tussen Hogeveen en de veel jongere Carina en de zoektocht van student Felix Nieberg naar de man die hem ooit verwekte maar nooit van zijn bestaan wist: Martin Hogeveen.

Het boek telt 300 bladzijden. De eerste helft, waarin de basis voor de rest wordt gelegd, bevat de aanzet voor de verhaallijnen die zich uitstrekken tot ze samenkomen bij Martin Hogeveen. Pas in de tweede helft lijkt het verhaal los te komen als zich een drama in het leven van de organisatiepsycholoog afspeelt waardoor alle zekerheden op losse schroeven komen te staan.

Het lijken de ingrediënten voor een spannend verhaal. Maar als ik het boek uit heb, werp ik het van me af alsof het me volkomen onberoerd heeft gelaten. Ik mis de climax waar ik op gehoopt had. Voor mijn gevoel eindigt het namelijk een beetje flauw. Het is een uiterst triest verhaal met trieste persoonlijkheden maar zelfs de triestheid grijpt me niet aan. Ik ervaar het evenmin als spannend (thrilling). Toch leverde dit boek de fel begeerde Gouden Strop op. Wat mij betreft is dit dan ook meer een psychologische roman dan een 'thriller'. Niet mijn genre!