Ongeloofwaardig en slecht geschreven deel vijf van een ‘trilogie’

De Stilte van de Witte Stad vond ik een geweldig boek, origineel, spannend en ook nog eens het begin van een trilogie, dat beloofde wat voor het vervolg. De delen daarna waren ook goed, wel ietsje minder maar als trilogie echt een mooie leeservaring. Maar ja, dan zijn drie boeken ineens niet meer genoeg, dan is er succes en moet er een vervolg komen. Het zwarte Boek van de Uren was het vierde deel en was heel slecht, maar deel 5, de Engel van de Stad, spant werkelijk de kroon als het gaat om onbegrijpelijke, warrige en hopeloos slecht geschreven proza.

Een recensie hoor je te beginnen met te beschrijven waar het boek over gaat. Maar eh…ik heb idee! Er zijn zoveel verhaallijnen, de ene al ongeloofwaardiger dan de andere. Er vallen doden bij bosjes, Unai blijft maar weer eens naar zijn vader en moeder zoeken en die hele zoektocht wordt omgeven door onduidelijke en onbelangrijke personages, heel erg veel namen en een verhaal zonder enige diepte. Er zijn twee verhaallijnen, éen in het heden en één 30 jaar eerder, en het verhaal in het verleden wordt geschreven in de tweede persoon enkelvoud. Enorm verwarrend, ik vraag me echt af waarom daarvoor wordt gekozen.

Ik hoop echt dat er geen zesde deel komt, ik ga het in ieder geval zeker niet lezen. Wat jammer van zo’n fijne trilogie om er dan nog twee niemendalletjes achter aan te plakken.