Kleuren van hoop

Het boek gaat verder waar Reisgenoten is gestopt.
Weer gaan we op reis met Meg, Hannah, Mara en Charissa. Alle vier zo verschillend, maar samen hebben ze een bijzondere band gekregen nadat ze samen een retraite hebben gevolgd.

Ik ben zelf gelovig, en toch vind ik het in dit boek soms een beetje té veel qua geloof.
Het is absoluut een roman met een diepere laag – één die je ook uitnodigt om naar je eigen geloofsleven te kijken. Na het lezen zul je zeker verwonderd zijn over de wijsheid die in dit boek te vinden is, en je kunt er echt dingen uit meenemen om over na te denken.
Het is bovendien mooi en fijn geschreven.

Maar het steeds terugkerende "Ik bid voor je", of het zinnetje "Jezus help", vond ik persoonlijk wat overdreven. Geloofsvriendinnen zijn goud waard, maar ik vind het niet altijd realistisch zoals het in dit boek wordt beschreven.
Ze zijn meteen heel intiem met elkaar, terwijl ze elkaar pas net kennen. Het zijn vier vrouwen die verder helemaal geen sociale contacten lijken te hebben. Het is mooi – en het blijft natuurlijk een roman – maar voor mij was het soms nét even te veel.
Ik moest mezelf af en toe echt aanzetten om het boek weer op te pakken.

Ik denk dat als je een grote feelgoodfan bent, je deze boeken veel meer zult waarderen.

Toch ga ik zeker deel 3 lezen, want ik ben wel benieuwd hoe het deze vier vrouwen verder vergaat in het leven.

Dus wel positief, maar ik ben niet groot fan van feelgood, meer van de historische romans, waarschijnlijk daarom iets minder enthousiast :)

Ps de cover vind ik wel jammer, dit verhaal speelt zich af in hartje winter. Een winterse cover had wel toepasselijker geweest.