Boeiend onderwerp, minder boeiende uitvoering

Om eerlijk te zijn kende ik de boeken van Jeroen Windmeijer niet voordat ik dit boek aangeraden kreeg. Volgens meerdere recensies is dit het Nederlandse antwoord op Dan Brown. Ik houd van dit genre boeken, verslindt de verhalen van Dan Brown en Steve Berry. De nieuwsgierigheid naar dit verhaal was dan ook groot.

Het onderwerp, de Pilgrim Fathers en de vrijmetselaars, vind ik erg boeiend. Het blijven toch een beetje mysterieuze groepen zo in onze geschiedenis. Het boek begint met vlot en al vrij snel vindt de eerste moord plaats. Daarna wordt er uitgebreid ingegaan op de geschiedenis etc. Begrijpelijk voor het verhaal, maar het haalt de vaart er behoorlijk uit. Helaas blijft dit een beetje de rode lijn van dit boek. Het ene moment een sprong in de tijd, met vlot achter elkaar geschreven gebeurtenissen, dan weer een traag stuk die de snelheid van daarvoor teniet doet. En wat is dat toch met Nederlandse schrijvers die in elk verhaal nog even een seksscene dan wel -fantasie willen stoppen? Voegde voor het verhaal niets toe en leidde eigenlijk vooral af van de zoektocht. De lange reis wordt uiteindelijk natuurlijk beloond, met een redelijk spannende aanloop ernaar toe, al zijn er wel vrij veel toevalligheden die leiden tot het uiteindelijke plot.

Ik had hoge verwachtingen van dit boek en die zijn niet waargemaakt. Is het lezen dan zonde van mijn tijd geweest? Zeker niet. Het is leuk te lezen over Leiden, met straten en plaatsen waar ik regelmatig ben geweest. Je gaat een volgende keer toch anders kijken. Wat betreft de manier van schrijven rond de moorden en locaties zie ik de vergelijking met Dan Brown wel. Wat betreft de snelheid van het verhaal blijft dit boek behoorlijk achter. Wie weet in het volgende boek?