Het familieleven in de Koude Oorlog

Heimweeland van Kati Naumann (1963) stelt het Waldeshöhe centraal, een gerenommeerd hotel dat al drie generaties in het bezit is van de familie Dressel. Milla werkt als secretaresse op een advocatenkantoor en is verzot op “Lost Places.” Tijdens een hike in het Thüringerwoud ontdekt ze door middel van geotracking een verborgen plek met een kelderluik. Tijdens de DDR was dit een soort niemandsland, maar bij nader onderzoek bleek hier het hotel Waldeshöhe te hebben gestaan. Milla’s nieuwsgierigheid is gewekt en het lukt haar om de klep van het kelderluik, dat goed verscholen ligt tussen de takken van de bomen, open te maken. In de kelder vindt Milla naast wat huisraad een schriftje van een meisje. Van wie zou dit schrift zijn geweest?

Als Milla na haar wandeling terugkeert naar huis, spoort haar zoon Neo haar aan om haar vondst op social media te zetten. Hier voelt Milla niet veel voor, maar ze gaat in plaats daarvan op zoek naar de eigenaresse van het schriftje. Deze zoektocht voert haar terug naar de voormalige DDR en ze ontdekt dat het Waldeshöhe al jarenlang niet meer in handen is van de familie Dressel. Milla zet alles op alles om het hotel weer bij haar rechtmatige eigenaren te krijgen, maar dit brengt schokkende geheimen van de familie Dressel aan het licht.

Heimweeland is een roman van Kati Naumann en werd uit het Duits vertaald door Jasper Mutsaers. Enkele eerdere (onvertaalde) werken van haar zijn Die Liebhaber meiner Tochter, Was denkst du? Naumann maakt in Heimweeland (Was uns erinnern lässt ) gebruik van twee verhaallijnen. Deze verhaallijnen springen heen en weer in de tijd. Hierbij wordt er afwisselend verteld over de Koude Oorlog en de huidige tijd.

Naumann is er in geslaagd om verleden en het heden in elkaar te verweven. Dankzij haar toegankelijke en levendige schrijfstijl lijkt het wel alsof of allebei de tijden in het heden afspelen. Het is tevens duidelijk te merken dat Naumann flink wat research heeft gedaan naar het politieke klimaat van de toenmalige DDR. Haar boek zit dan ook vol kloppende feitjes.

Hoewel Naumann de spanningsboog in haar boek goed weet behouden, maakt het slot bij vlagen een saaie indruk. Dit komt met name door de herhalingen die jammer genoeg de vaart uit het verhaal halen. Al met al is Heimweeland een emotionele roman waarin twee vrouwen de geschiedenis in duiken en daar oog in oog komen te staan met pijnlijke familiegeheimen.