Loslaten op meerdere vlakken.

Loslaten in Portugal van Ellen van Herk is het tweede boek dat ik van deze auteur lees. Ook dit boek stond in de longlist van de Valentijnsprijs 2024 en mocht ik jureren.
Voorheen las ik “Herstelwerk in Portugal” en net als bij dat deel sprak de cover me aan. Het woord “Loslaten” in combinatie met de illustratie van een paar mannen aan de rand van een klif stuurt je gedachten meteen een bepaalde kant op. Ik was nieuwsgierig of dat klopte.

Het verhaal wordt verteld vanuit de twee vriendinnen Merel en Mylène. Bij elk hoofdstuk staat aangegeven vanuit welke persoon het geschreven is, dus het verhaal is goed te volgen. De opbouw van het verhaal is chronologisch, het verleden komt naar boven in de dialogen tussen de verschillende personen of in overpeinzingen.

Merel en Mylène zijn in hun jeugd vriendinnen, maar na hun schooltijd gaan ze ieder een andere kant op en verliezen elkaar door verhuizingen uit het oog. Merel runt met haar man een succesvol advocatenkantoor, als ze borstkanker krijgt staat haar leven op zijn kop. Gedwongen thuis te zitten denkt ze na over haar toekomst. Ze voelt zich heel erg in de steek gelaten door haar man Marcel, die doorgaat met zijn carrière en weigert met haar mee te gaan naar ziekenhuisbezoeken of om over de ziekte te praten. Hij is heel empathisch en Merel voelt zich erg eenzaam. Als ze genezen is is het enige wat hem interesseert wanneer ze weer aan het werk gaat. Ze besluit een time-out te nemen en naar Portugal af te reizen, waar haar vriendin Mylène inmiddels woont.

“Een carrière, status, een mooie auto, geld: het betekent weinig als je denkt dat je dood gaat.”

Mylène heeft na de plotselinge dood van haar man een bouwval gekocht in Portugal en is die aan het verbouwen. De Portugees Fabio probeert Mylène hierbij te helpen en ze vinden troost bij elkaar, omdat ook Fabio zijn vrouw verloren heeft. Fabio is het type ruwe bolster, blanke pit. Samen met hem probeert ze haar leven weer op de rit te krijgen. Als Merel zich meteen op haar plek voelt bij Mylène is ze in eerste instantie blij met haar komst. Maar dan gaat Merel in haar verleden graven. Zet ze nu haar advocatengezicht weer op of blijft ze haar vriendin?

Ellen van Herk heeft een vlotte, fijne schrijfstijl. Ze schrijft heel beeldend, vooral de landschappen worden prachtig beschreven, je voelt je meteen in die mooie omgeving opgenomen. Je dwaalt als het ware met Merel door mooie stadjes en de prachtige natuur van Portugal. Dat Ellen zich daar zelf ook erg thuisvoelt voel je door het hele verhaal. Langzaamaan kom je steeds meer te weten over wat er vroeger gebeurd is. Telkens als je denkt te weten welke kant het op gaat, verrast Ellen je echter weer met een plottwist, die je niet aan zag komen. Dit houd je bij het verhaal, het blijft spannend tot het eind.

Net als in haar vorige boek gaat Ellen ook hier moeilijke thema’s niet uit de weg: borstkanker, huiselijk geweld, je verleden niet los kunnen laten, homosexualiteit, verlies van je partner op jonge leeftijd. Natuurlijk is er in deze feelgood volop ruimte voor nieuwe liefdes. Heel mooi vond ik dat het woord “loslaten” op veel verschillende manieren in het verhaal verweven zit, en dus echt niet alleen het los moeten laten op die klif, zoals ik door de cover aan het begin dacht.