Langzaam boek

Dewi, een Zuidoost-Aziatische vrouw, worstelt met het onrecht in haar eigen land waar een dictator regeert. Ze kan eigenlijk ook niet goed met andere mensen over haar gedachten hierover praten. Op een dag krijgt ze een baan waarbij ze kan reizen en kan praten met mensen met dezelfde gedachten. Het boek volgt haar verhaal tijdens deze reizen en de waarheden die zij vindt. De religies islam en boeddhisme komen veel voor in het boek.

Toen ik het boek binnenkreeg, was het een kleine verrassing om te zien dat het boek in het Engels was. Niet dat dit erg is, want ik lees heel veel in het Engels, maar ik had het niet verwacht. Het boek begint met twee verhaallijnen, eentje in het heden en eentje met een korte levensgeschiedenis van Dewi. Voor mijn gevoel hadden deze stukken uit het verleden korter gemogen, zodat ik beter in het verhaal van het heden bleef. Ik raakte nu het beginstuk kwijt en zo ook de rode draad in het boek.

Ik heb het boek toen ook even weggelegd om vervolgens nog een keer te proberen in het verhaal te komen. Na honderd bladzijden merkte ik dat ik ging ‘snellezen’ en dat is voor mij een teken dat ik het boek niet leuk vind en dat ik moet stoppen met lezen en ‘proberen’. Ook al wilde ik hem heel graag leuk vinden.

De schrijfstijl vond ik echter niet toegankelijk. Het las niet vlot en raakte me niet. Ik kon me ook niet inleven in de personages. Af en toe kwamen er ook willekeurige personen langs die eigenlijk geen toevoeging waren voor het verhaal, vind ik. Het verhaal kwam voor mij ook te traag op gang. Er gebeurde aan het begin te weinig en er werd te veel ‘verteld’ zonder dat er echt gebeurtenissen waren.

Achteraf gezien denk ik dat ik gewoon andere verwachtingen had. Ik verwachtte een reisverhaal, maar dit kwam pas later voor in het boek. Religie komt inderdaad veel voor in het boek en dat vond ik wel heel interessant om te lezen.

Dus als je van een langzaam boek houdt dat zich afspeelt in Zuidoost-Azië, dat ook over religie, reizen en onrecht gaat, dan is dit een boek voor jou!