Recensie De naam van de roos

Inderdaad dikke pret en nog veel meer pret dan de eerste keer dat ik het las, 25 jaar geleden.

Toen vond ik het een spannend verhaal en dat is het nog steeds; alleen pas nu, waar ik meer oog voor en interesse heb in de (katholieke) geschiedenis er achter, de filosofische uitweidingen en de heerlijke humor die er in verstopt zit (b.v.is het hele boek een geweldige Sherlock Homes persiflage!) heb ik het boek pas echt kunnen waarderen. En dan nog is er zo veel meer te ontdekken; ik zou het (ooit) nog een keer willen lezen maar dan tegelijkertijd, of eerst, de teksten waar Eco naar refereert, de Genesis, de Apocalyps, teksten van Aristoteles en, en…

De politieke boodschap die er in zit is mij nu ook pas duidelijk. Zoals Sini hieronder ook aangeeft dat Eco ons de boodschap meegeeft dat wij moeten waken voor “ongezonde hartstocht voor de waarheid”. Voor fundamentalisme in al zijn verschijningen dus. Het is niet ondenkbaar dat Eco de politiek in Italië, van toen hij het boek schreef, in zijn gedachten heeft gehad en nu nog is zijn boodschap meer dan actueel.

Een geweldig boek om te lezen of herlezen.