Lezersrecensie
Thee uit een glas
Thee uit een glas
Een aantal jaren geleden las ik Mazzel tov (2017)van Margot Vanderstraeten.
Een boek over een niet-joodse studente die zes jaar lang de kinderen van een orthodox joodse familie bij hun huiswerk begeleidt. Via dochter Elzira en zoon Jakov krijgt ze geleidelijk toegang tot hun wereld. Het boek biedt een uniek inkijkje in de onbekende wereld van een gesloten orthodox-joods gezin in Antwerpen. Ik vond het heel interessant om via de auteur meer te weten te komen over de chassidische joden, waar voor mij altijd een zweem van geheimzinnigheid omheen hing.
Vier jaar later is daar een tweede boek over deze streng orthodoxe joodse gemeenschap.
In Minjan volgt Margot Vanderstraeten niet één gezin maar meerdere mensen uit de chassidische gemeenschap. Wij maken o.a. kennis met
• Mosje van het gerenommeerde Joodse restaurant Hoffy’s.
• Dan Zollmann, de Belgische fotograaf die jarenlang met zijn camera het leven van de chassidische joden in zijn woonplaats Antwerpen volgde. Hij heeft als enige fotograaf toegang tot de uiterst gesloten gemeenschap van chassidische joden. Hij is ook de fotograaf van de covers van Mazzel tov én van Minjan.
• Esther/Devorah Apfelbaum, een streng gelovige Joodse vrouw die hoort bij de Belzer gemeenschap, een afsplitsing binnen de orthodoxe gemeenschap.
Margot heeft contact met haar via WhatsApp en de mail, maar heeft ook persoonlijke ontmoetingen op geheime plekken, want gelovige joden mogen geen contact hebben met ongelovigen.
Esther wijdt Margot in in specifieke Joodse gebruiken.
-Seksuele voorlichting vindt pas plaats vlak voor het huwelijk, dat vaak gearrangeerd is.
-Voor het eten gelden strenge spijswetten(koosjer).
-Niet drinken uit een porseleinen kopje, omdat in de poriën van het porselein resten van (vlees)bouillon of melk kunnen zitten. Esther wisselt haar kopje dan ook om voor een theeglas.
Via twee kennissen van Margot die in de Joodse wijk wonen (Andres en Annie), lezen we meer over het dagelijks leven van de chassidische Joden, vanuit het perspectief van niet Joodse buren.
Titel
Een minjan is een groep van minimaal tien mannen - die nodig zijn om samen te bidden.
Zonder het quorum van tien mogen ze bepaalde delen van het gebed niet zeggen.
Eem minjan kan overal gevormd worden, zelfs op een vliegveld.
Minjan is een actueel boek; zelfs Covid komt er in voor. Door de coronamaatregelen is de synagoge dicht en kan er geen minjan meer gevormd worden, wat een groot probleem is voor de orthodoxe Joden. Zij proberen creatieve oplossingen te bedenken (bidden en zingen vanaf de balkons van hun huizen).
Ik vind Minjan een bijzonder interessant boek dat een mooie inkijk geeft in de (voor ons) geheimzinnige, gesloten wereld van de Chassidische joden. En dat is voor een groot deel te danken aan de heldere schrijfstijl van Margot Vanderstraeten. Door het verhaal van de orthodoxe Joden loopt als een rode draad de ziekte van haar man Martinus. Dat maakt het boek heel persoonlijk.
Marianne van Seters ==========
Een aantal jaren geleden las ik Mazzel tov (2017)van Margot Vanderstraeten.
Een boek over een niet-joodse studente die zes jaar lang de kinderen van een orthodox joodse familie bij hun huiswerk begeleidt. Via dochter Elzira en zoon Jakov krijgt ze geleidelijk toegang tot hun wereld. Het boek biedt een uniek inkijkje in de onbekende wereld van een gesloten orthodox-joods gezin in Antwerpen. Ik vond het heel interessant om via de auteur meer te weten te komen over de chassidische joden, waar voor mij altijd een zweem van geheimzinnigheid omheen hing.
Vier jaar later is daar een tweede boek over deze streng orthodoxe joodse gemeenschap.
In Minjan volgt Margot Vanderstraeten niet één gezin maar meerdere mensen uit de chassidische gemeenschap. Wij maken o.a. kennis met
• Mosje van het gerenommeerde Joodse restaurant Hoffy’s.
• Dan Zollmann, de Belgische fotograaf die jarenlang met zijn camera het leven van de chassidische joden in zijn woonplaats Antwerpen volgde. Hij heeft als enige fotograaf toegang tot de uiterst gesloten gemeenschap van chassidische joden. Hij is ook de fotograaf van de covers van Mazzel tov én van Minjan.
• Esther/Devorah Apfelbaum, een streng gelovige Joodse vrouw die hoort bij de Belzer gemeenschap, een afsplitsing binnen de orthodoxe gemeenschap.
Margot heeft contact met haar via WhatsApp en de mail, maar heeft ook persoonlijke ontmoetingen op geheime plekken, want gelovige joden mogen geen contact hebben met ongelovigen.
Esther wijdt Margot in in specifieke Joodse gebruiken.
-Seksuele voorlichting vindt pas plaats vlak voor het huwelijk, dat vaak gearrangeerd is.
-Voor het eten gelden strenge spijswetten(koosjer).
-Niet drinken uit een porseleinen kopje, omdat in de poriën van het porselein resten van (vlees)bouillon of melk kunnen zitten. Esther wisselt haar kopje dan ook om voor een theeglas.
Via twee kennissen van Margot die in de Joodse wijk wonen (Andres en Annie), lezen we meer over het dagelijks leven van de chassidische Joden, vanuit het perspectief van niet Joodse buren.
Titel
Een minjan is een groep van minimaal tien mannen - die nodig zijn om samen te bidden.
Zonder het quorum van tien mogen ze bepaalde delen van het gebed niet zeggen.
Eem minjan kan overal gevormd worden, zelfs op een vliegveld.
Minjan is een actueel boek; zelfs Covid komt er in voor. Door de coronamaatregelen is de synagoge dicht en kan er geen minjan meer gevormd worden, wat een groot probleem is voor de orthodoxe Joden. Zij proberen creatieve oplossingen te bedenken (bidden en zingen vanaf de balkons van hun huizen).
Ik vind Minjan een bijzonder interessant boek dat een mooie inkijk geeft in de (voor ons) geheimzinnige, gesloten wereld van de Chassidische joden. En dat is voor een groot deel te danken aan de heldere schrijfstijl van Margot Vanderstraeten. Door het verhaal van de orthodoxe Joden loopt als een rode draad de ziekte van haar man Martinus. Dat maakt het boek heel persoonlijk.
Marianne van Seters ==========
1
1
Reageer op deze recensie
