Een bijzonder, rauw, ontroerend en hoopvol verhaal

Frits en Lina gaan na het stranden van hun huwelijk in therapie, ze hebben gekozen voor dezelfde therapeut die hun gezamenlijke vrienden uit hun crisis heeft geholpen. Frits is vreemdgegaan met een veel jongere vrouw, die in een hele andere fase van haar leven zat en is er achter gekomen dat hij niets liever wil dan weer samen zijn met Lina. Lina daarentegen zit vast in haar eigen verdriet en trekt zich steeds verder van Frits terug. Aangezien ze toch een poging willen doen om vrienden te blijven vanwege hun gezamenlijke verleden gaan ze schoorvoetend in therapie.

In de therapiesessies komt steeds meer onverwerkt verdriet, schuldgevoel, schaamte, verwijt en trauma uit het verleden naar boven, tot ze uiteindelijk na meerdere sessies uitkomen bij het voor hen belangrijkste onderwerp. Ze hebben samen iets dramatisch meegemaakt en dat ze hier nooit met elkaar over durfden te spreken wordt meteen pijnlijk duidelijk als de therapeute niet eens weet welk immens verdriet ze verborgen proberen te houden. Komen Frits en Lina weer nader tot elkaar door de therapiesessies en het huiswerk dat ze meekrijgen en durven ze zich helemaal open te stellen voor elkaar en alle geheimen op tafel te leggen?

Rafels de debuutroman van Marianne Schenderling en is een heel indringend verhaal waarin we afwisselend vanuit het perspectief van de twee hoofdpersonen lezen. Het boek bestaat uit twee delen, in het eerste deel lezen we over de therapiesessies van Frits en Lina en de gebeurtenissen die daaraan vasthangen. In het tweede gedeelte proberen Frits en Lina met elkaar in gesprek te gaan, nadat ze de therapiesessies hebben doorlopen. De therapeute heeft ze de opdracht gegeven om emoties niet uit de weg te gaan, open en eerlijk met elkaar te gaan praten en herinneringen te gaan koesteren, maar kunnen ze hun eigen ego’s aan de kant zetten om zonder verwijten naar elkaar te luisteren?

Het begin van het verhaal had me niet meteen te pakken, ik heb de eerste bladzijden meerdere keren gelezen voordat ik in het verhaal kwam. Daarna werd ik het verhaal ingezogen en kom je er al lezende vanuit de beide personages, langzaam achter hoe deze twee mensen de verbinding met elkaar zijn verloren. Het lezen vanuit beide perspectieven zorgde er bij mij voor dat je sympathie en begrip krijgt voor beide personages. De manier waarop Marianne Schenderling de gevoelens, gedachten en handelingen van Frits en Lina opschrijft is rauw en ontroerend met af en toe een vleugje humor, wat af en toe een beetje luchtigheid aan het verhaal geeft. De auteur weet je echt te raken door de opbouw van het verhaal en haar manier van schrijven. Steeds verder ontrafelt de geschiedenis van Frits en Lina zich en kom je als lezer tot de kern, het drama waarna hun relatie steeds verder ontwricht raakte. Ik ga dit drama verder niet toelichten omdat het verhaal mooi toewerkt naar dit punt en ik anders teveel prijsgeef van het verhaal. Wat ik wel wil toelichten is dat het drama zoals dat omschreven wordt in het boek mij raakte om persoonlijke redenen en daardoor was het verhaal voor mij wellicht nog aangrijpender om te lezen. Ik vind het een bijzonder, rauw, ontroerend en hoopvol verhaal.