Bijzondere leeservaring.

In het kader van 'Lees uit eigen kast' begin ik vandaag in Tussen ons van schrijfster Sarah Crosssan. Dit boek won ik via een prijsvraag van A.W. Bruna Uitgevers. Sarah groeide op in Engeland en Ierland. Jarenlang was ze lerares Engels. Daarna wilde ze haar passie volgen en begon met schrijven. Ze won inmiddels meerdere prijzen met haar YA boeken. Tussen ons is haar eerste roman voor volwassenen. Het bijzondere aan dit boek is dat Sarah het heeft geschreven in wat we noemen 'free verse (vrije versvorm)'. Wees niet bang! Het is geen poëzie. Het moet lezen als een soort éénakter die je wel in het theater ziet. De schrijfster wil graag zelf ook snel een verhaal kunnen lezen zonder allemaal informatie die er niet toe doet. Met dit taalgebruik kan ze dat vermijden. Het is een taal die vloeit, doet denken aan het ritme van een gesprek. Volgens haar kun je het verhaal in zijn geheel lezen in minder dan 3 uur. En dat klopt ongeveer wel.

De vertaling is van Sabine Mutsaers. Ze vertaalt en corrigeert al meer dan 20 jaar boeken uit het Engels. Haar oeuvre omvat schrijvers ais J.K. Rowling/Robert Galbraith en Nicci Gerard. Voordat ze gaat vertalen leest ze eerst altijd de boeken. Met dit soort taalgebruik is het lastig om het in het Nederlandse zo te laten vloeien is het origineel.

De omslag is ontworpen door Moker Ontwerp, een grafisch ontwerpbureau uit Amsterdam. Zij bedenken boekomslagen, albumcovers en posters. Ze maakten de omslag voor Mist van Eric Corton, verschillende voor de VPRO-gids en de cover van het album Crying Shame van Tim Knol.

Notaris Ana Kelly ontvangt een bericht op haar werk dat een van haar cliënten is overleden. Zijn naam is Connor Mooney. Zijn vrouw Rebecca Taylor belt over zijn testament. Ana schrikt zich rot. Connor en zij hebben al 3 jaar een affaire. Waar laat je je verdriet als jij 'die andere vrouw' bent? Hoe rouw je?

Door de aparte stijl van korte zinnen leest het net als een songtekst. Een lange reeks coupletten. Door de rake typeringen voel je je dichtbij Ana. We kijken over haar schouder mee. Krijgen mee hoe haar gedachten gaan. Ik voel haar pijn, verdriet en ook onzekerheid. Ze ontleedt haar relatie met Connor en twijfelt steeds aan wat ze samen hadden. Dat komt mooi naar voren in dit stukje:

"Rebecca was een figuur
die tussen ons in stond.

Maar stel dat dat niet waar was?

Stel dat jij
in werkelijkheid 
de figuur was
die tussen Rebecca 
en mij in stond?"

Aan de andere kant ergerde ik me soms ook aan haar. Al dat geklaag! Als lezer zit je opgesloten in haar gedachten, er is geen ontsnappen aan. Het deed me heel erg denken aan hoe mijn eigen gedachten gaan. Van de hak op de tak. Het enige lastige vond ik de tijdsprongen. Het ene moment praatte ze met Rebecca over het testament en het andere ging het ineens weer over iets dat ze met Connor had meegemaakt. Als lezer moet je haar tempo volgen. Hierdoor leest het verhaal inderdaad als een trein. Het zuigt je als het ware op. Voert je mee in de wereld van 'de andere vrouw' Ana en haar gedrag, haar gedachten en emoties. Ik vond het een aparte en mooie ervaring.