Een goede moeder

Een goede moeder maakt pijnlijk duidelijk dat de Nederlandse hulpverlening te wensen overlaat en dat dit tot gevoelens van onmacht kan leiden bij ouders. In dit geval wordt de machteloosheid van vader uitvoerig beschreven en wordt uit de correspondentie tussen de vader en de instanties duidelijk dat ze langs elkaar heen bewegen.

Ondanks de grillen van de psychische gesteldheid van de moeder is de schrijver erin geslaagd om het personage van de moeder goed neer te zetten waardoor je je als lezer goed kan verplaatsen in haar situatie. Haar onmacht om een goede ouder te zijn wordt, ondanks haar warrige personage, pijnlijk duidelijk. Tot slot komt ook de loyaliteit van de dochter goed naar voren en valt er tussen de regels door te lezen welk beroep de moeder op haar doet en hoe trouwhartig en liefdevol haar dochter op haar blijft reageren.

Het verhaal wordt echter wel enigszins langdradig, omdat er veel herhaling in voor komt. Deze herhaling treft wel een doel, omdat het zowel de situatie van de moeder als het falen van de hulpverlening pijnlijk duidelijk maakt.