Kinderroman

Mijn verwachtingen voor dit boek waren hooggespannen na het succes van auteur John Boyne met het boek ‘De jongen in de gestreepte pyjama’ een boek dat ik niet heb gelezen. Dit verhaal gaat over de kleine Alfie wiens vader zich vrijwillig aanmeldt bij het leger aan het begin van de Eerste Wereldoorlog. Eerst schrijft zijn vader nog brieven naar Alfie en zijn moeder, later wordt het stil. Alfie draagt stiekem zijn steentje bij door schoenen te poetsen, hij is immers de man des huizes nu, en toevallig vindt hij daardoor uit waar zijn vader is. Zijn moeder houdt vol dat zijn vader geen brieven meer mag schrijven, omdat hij op een geheime missie is. Maar nu is het tijd voor Alfie’s eigen geheime missie.

Ik kwam makkelijk in het verhaal. Al snel leefde ik mee met Alfie, maar ook met zijn moeder Margie. Het verhaal vanuit een 9-jarige is geschreven en dat is goed gedaan: zijn ouders zijn rond de 30 en dus stokoud, snoep is belangrijk en (sommige) beslissingen van volwassenen zijn onbegrijpelijk. Het verhaal leest lekker weg en de originele Engelse titels van de hoofdstukken die behouden zijn in de Nederlandse vertaling zijn een leuke toevoeging.

Het verhaal begint met de vijfde verjaardag van Alfie en een paar opvolgende dagen. Vervolgens springt het verhaal zo’n vier jaar verder. Het boek licht een klein tipje van de sluier op over het leven in Engeland tijdens de Eerste Wereldoorlog en ik ben de laatste die veel feiten, jaartallen en andere data van bijvoorbeeld een oorlog wil lezen in een roman. Dit boek doet bijna het tegenovergestelde. Toch vond ik het boek licht teleurstellend, omdat ik het meer een jeugdboek vind. Meer voor kinderen rond de 12, niet een roman voor volwassenen. Dit komt vooral doordat het verhaal oppervlakkig is (weinig detail), maar ook doordat er niets instaat dat ‘ongeschikt is voor kinderen’. In een verhaal rond de Eerste Wereldoorlog verwacht ik dat wel. Ook is het soms niet duidelijk of je nu een dag verder bent in het verhaal of een paar weken. Er zitten geen verrassingen in het verhaal, maar dat is ook niet nodig. Prettig is dat het verhaal goed wordt afgesloten, er zijn geen open eindjes na de 239 bladzijden.

Het boek krijgt van mij drie van de vijf sterren. Ik zou van deze auteur meer lezen, leuk als tussendoortje.