Balancerend op de grens

Zoek je een goed boek met een mooi verhaal, dat vlot leest en je jezelf net één van de hoofdpersonages voelt? Lees dan zeker het boek ‘Grensgangers’ van Aline Sax. Het boek bestaat uit drie grote delen, elk met 10 tot 15 jaar tussen en steeds met een ander hoofdpersonage. Ondanks dit feit vormen de drie delen één groot verhaal. Het verhaal speelt zich af in Oost-Berlijn, na WOII tot de val van de Berlijnse Muur. Je leest hoe een familie onherstelbaar verwoest wordt door het politieke systeem in Oost-Berlijn. De gevolgen van de scheiding tussen het Oosten en het Westen knaagt aan je emoties. Ik genoot van het boek en kon het niet opzij leggen. Ik vond het ook leuk hoe de drie delen in elkaar overlopen en je de afloop van het eerste deel pas te weten komt in het laatste.
In het eerste deel neem je een kijkje in het leven van Julian. Hij woont in Oost-Berlijn, maar zijn werk, zijn vrienden en zijn vriendin zijn in West-Berlijn. Zijn leven wordt overhoop gehaald wanneer de Berlijnse muur wordt gebouwd en hij niet meer naar het Wetsen mag. Dus besluit hij te vluchten. Je voelt je opgelucht wanneer het hem lukt, maar tegelijkertijd voel je de pijn in het hart omdat Julians broer wordt neergeschoten tijdens hun vlucht.
Het tweede deel gaat over Marthe. Het lezen van verboden boeken, de wederzijdse liefde met haar broer Florian, het stiekem uitdelen van pamfletten tegen de Partij, en hoe ze in de gevangenis belandt, zorgen ervoor dat je het boek moeilijk aan de kant kan leggen.
Sybille maakt in het derde deel de val van de Muur mee. Maar omdat ze iedereen om haar heen is verloren, is ze niet echt blij. De dood van haar tante, de verdwijning van haar moeder en de vlucht van haar beste vriendin zorgen voor het verdriet van Sybille. Maar ook Marthe, die na 12 jaar komt opdagen, verdwijnt weer uit haar leven en zelfs haar grootouders die altijd voor haar hebben gezorgd , worden ziek en dement. Je voelt je net zo leeg als Sybille bij het lezen van het verhaal.
Aline Sax verbloemt de historische feiten niet tot een mooi verhaal, maar laat zien hoe het leven in Oost-Berlijn echt was. Het verhaal eindigt vol onbeantwoorde vragen, onopgeloste raadsels en onzekerheden. Het is dus zeker geen feelgoodroman, maar door de vlotte schrijfstijl en het goedgekozen woordgebruik is het een geweldig boek om te lezen.