Lezersrecensie
Een filosofisch sprookje voor grote mensen
Met dit boek laat Hanna Bervoets zich zien als een ware vertelkunstenaar. Ze laat de lezer wegdromen in een filosofisch sprookje en kennismaken met Fuzzie, een wollig bolletje, met zachte haartjes en in allerlei kleuren.
Hé jij, ben je daar eindelijk? Ik ben zo blij dat je mij gekozen hebt. Hoewel ik nog maar net in je handen lig heb ik het gevoel dat ik je al heel lang ken.
Dit zijn de woorden die Maisie hoort, wanneer ze een bolletje krijgt opgestuurd. Ook andere personen, en zelfs een hond, krijgen een bolletje in hun bezit. De overeenkomst tussen deze personen is dat ze allen triest, eenzaam, ontredderd of ontgoocheld zijn.
De bolletjes leiden hen, bieden troost, laten de eigenaren zelf nadenken over hun "lot" en proberen hen een positieve draai te geven in de moeilijke periode in hun bestaan.
Hé kleine, hoe voel jij je vandaag? Dat was het eerste wat ze het ooit hoorde zeggen. Ze was geschrokken, maar de andere mensen in de bar leken er niets van te merken.
Ben je wat weemoedig misschien, of heb ik het nu mis? ging het bolletje verder.
Na verloop van tijd verliezen de Fuzzies hun haartjes, gaan zachter praten, lijken te gaan haperen en zichzelf te herhalen.
Kunnen de bolletjes een gemis verzachten? Is de kracht van het bolletje verdwenen? Waar komen de bolletjes toch vandaan?
Het boek zit boordevol mooie metaforen en samengestelde zinnen die de lezer zullen aanzetten tot heel aandachtig lezen en herlezen van sommige zinnen, om op die manier maximaal te kunnen genieten van wat de auteur lijkt te willen overbrengen.
De tekst kent perspectiefwisselingen van de alwetende verteller naar een ik-personage, wanneer het bolletje spreekt.
De stukjes die de woorden van de bolletjes weergeven, staan niet tussen de gebruikelijke dubbele aanhalingstekens, die normaal gesproken worden gebruikt in het geval van gesproken tekst. Dit doet vermoeden dat de bolletjes niet een opzichzelfstaande spreker is, maar het alter-ego van de eigenaar zou kunnen zijn.
Het verhaal lijkt rustig voort te kabbelen, maar dat er momenten van verstilling optreden tijdens het lezen, zal het leesplezier zeker vergroten.
Voor wie het boek écht goed en zorgvuldig wil lezen is dit is echter meteen de reden waarom het niet een vlot te lezen roman is.
Beoordeling: 4,5 ster
Hé jij, ben je daar eindelijk? Ik ben zo blij dat je mij gekozen hebt. Hoewel ik nog maar net in je handen lig heb ik het gevoel dat ik je al heel lang ken.
Dit zijn de woorden die Maisie hoort, wanneer ze een bolletje krijgt opgestuurd. Ook andere personen, en zelfs een hond, krijgen een bolletje in hun bezit. De overeenkomst tussen deze personen is dat ze allen triest, eenzaam, ontredderd of ontgoocheld zijn.
De bolletjes leiden hen, bieden troost, laten de eigenaren zelf nadenken over hun "lot" en proberen hen een positieve draai te geven in de moeilijke periode in hun bestaan.
Hé kleine, hoe voel jij je vandaag? Dat was het eerste wat ze het ooit hoorde zeggen. Ze was geschrokken, maar de andere mensen in de bar leken er niets van te merken.
Ben je wat weemoedig misschien, of heb ik het nu mis? ging het bolletje verder.
Na verloop van tijd verliezen de Fuzzies hun haartjes, gaan zachter praten, lijken te gaan haperen en zichzelf te herhalen.
Kunnen de bolletjes een gemis verzachten? Is de kracht van het bolletje verdwenen? Waar komen de bolletjes toch vandaan?
Het boek zit boordevol mooie metaforen en samengestelde zinnen die de lezer zullen aanzetten tot heel aandachtig lezen en herlezen van sommige zinnen, om op die manier maximaal te kunnen genieten van wat de auteur lijkt te willen overbrengen.
De tekst kent perspectiefwisselingen van de alwetende verteller naar een ik-personage, wanneer het bolletje spreekt.
De stukjes die de woorden van de bolletjes weergeven, staan niet tussen de gebruikelijke dubbele aanhalingstekens, die normaal gesproken worden gebruikt in het geval van gesproken tekst. Dit doet vermoeden dat de bolletjes niet een opzichzelfstaande spreker is, maar het alter-ego van de eigenaar zou kunnen zijn.
Het verhaal lijkt rustig voort te kabbelen, maar dat er momenten van verstilling optreden tijdens het lezen, zal het leesplezier zeker vergroten.
Voor wie het boek écht goed en zorgvuldig wil lezen is dit is echter meteen de reden waarom het niet een vlot te lezen roman is.
Beoordeling: 4,5 ster
3
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Truusje Truffel /Marjon Nooij
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
