Trauma’s in verschillende verschijningsvormen

Had eigenlijk geen zin in een dik boek, maar heb er geen moment spijt van gehad dat ik Vaderland toch maar nieuwsgierig opensloeg.

Baskenland intrigeert me al sinds ik ooit, eind jaren 80, een vakantievriendin had uit een kleine Baskische stad. Herinner me nog dat zij en haar vriendin in Catalonië wat misprijzend werden behandeld door hun landgenoten. Wie toen Baskenland zei, zei ETA en dus terreur. In dit boek lees ik eigenlijk over de benauwende geterroriseerde samenleving waarin zij toen leefden.

Hoe de druk van een niets schuwende nationalistische stroming in dit geval de levens van twee gezinnen vernietigt, Aramburu beschrijft het in een soepele stijl met korte hoofdstukken. En vanuit het blikveld van alle negen betrokken hoofdpersonen waardoor je hun karakters vanuit henzelf en vanuit de anderen leert kennen. Sympathie voor de een, onbegrip voor de ander, uiteindelijk allemaal in zekere zin slachtoffer.

Hoe ze op verschillende manieren omgaan met de sociale druk van het dorpsleven en hoe ze de vreselijke gebeurtenis die hen allen treft, door tientallen jaren heen (niet) verwerken, Aramburu heeft er terecht veel pagina’s voor nodig.