Uitmuntend

Toegegeven, het was de eerste, misschien wel honderd, bladzijden even doorbijten, maar dat werd meer dan beloond. Ik raakte opgeslokt door het verhaal, de schrijver weet de oneindige en onvoorstelbare ellende van de hoofdpersoon zo invoelbaar te maken dat ik de definitieve uitweg die iemand kan kiezen me voor het eerst echt volledig kon voorstellen. Ik schrok ervan. En dat je de vrienden van de hoofdpersoon soms wilt toeschreeuwen dóór te vragen, door te pakken en hem zo misschien echt te helpen. Dat je hoopt dat het licht dat er soms voor hem gloort eindelijk voorgoed door gaat breken, maar dat het dan telkens nog wat erger blijkt te kunnen. Dat oprechte liefde van anderen de pijn van iemand uiteindelijk toch niet kan stelpen. Je begrijpt het en je begrijpt er niks van. Ja, ik heb tranen gelaten. Eén van de best boeken die ik heb gelezen.