Een familiegeschiedenis in scriptvorm

Het tweede boek zou goed te volgen zijn zonder het eerste boek gelezen te hebben, volgens de uitgever. Aan de hand van een stamboom was het de eerste 150 pagina’s puzzelen wie wie was en welke onderlinge relaties er zijn. Dit gepuzzel leidde goed af en liet me nog niet struikelen over de krakkemikkige tekst: beroerde vertaling of gewoon slecht geschreven?

Het opvoeren van steeds meer personages en verhaaltjes rond deze personen en dan nog het liefst geschreven vanuit het perspectief van deze personages, maakt er een onsamenhangend en voortkabbelend stuk tekst van. Veel is slecht vertaalde versiering en voegt niets toe.

Het betreft hier een familie Cazelet, zwemmend in het geld en in het bezit van een houthandel, maar van geen enkele titel.. De stamvader wordt “generaal” genoemd en zijn vrouw “de baronie” (je moet wat als je geen echte titel hebt). Verder de drie zoons, waarvan er twee oudste in de 1e w.o. gewond zijn geraakt. De jongste zoon heeft zijn 1e vrouw verloren bij de geboorte van hun zoon. En een zeer dienstbare dochter.
De zoons hebben ook een gezin met kinderen die als nichtjes en neven van dezelfde leeftijd zijn en met elkaar kamers en hun leven delen. De hele groep woont met elkaar, soms in één soms in meerdere huizen die op loopafstand van elkaar liggen en soms ook in de huizen in Londen. Verder zijn er nog de nodige personeelsleden, schoonfamilies, vrienden en families van vrienden die even snel opduiken als weer verdwijnen. Niet te volgen zo nu en dan, waarschijnlijk ook niet voor de schrijfster van het verhaal.

Het verhaal in het tweede boek speelt in de tweede wereldoorlog. De oorlog speelt geen grotere rol dan alle drama’s en overpeinzingen van de diverse personages. Er zijn veel en uitgebreide beschrijvingen die vaak erg gekunsteld aandoen en weinig toevoegen aan het verhaal en er voor zorgen dat er geen vaart of ritme in het verhaal komt.

De toenemende hoeveelheid van ongeloofwaardige gebeurtenissen maakt het boek regelmatig hilarisch. Werkelijk fantastisch vond ik de passage waarin een baby van nog geen jaar boven een potje gehouden wordt en rond haar 1e jaar al zindelijk is. En die prestatie is mede geleverd door een oudere kindermeid met heel erge reumatiek.
Er kan een hele lijst van fantastische gebeurtenissen gemaakt worden.

Er volgen blijkbaar nog drie boeken die ik niet meer ga lezen. Hopelijk wordt er bij de volgende uitgaven wat kritischer naar de vertaling gekeken. In dit boek zie ik de Engelse tekst er vaak doorheen alsof het woord voor woord is omgezet naar het Nederlands.