Elementen van spanning maar voor mij heel belangrijk de boodschap die er achter zit.

Het aanbod in de jeugdliteratuur is zo groot dat ik nog steeds aan het ontdekken ben. De ontdekkingstocht blijft dit keer even hangen bij schrijver Marco Kunst. Eerder las ik het boek ‘Patroon’ van hem en dat boek kwam met het onderwerp al heel erg binnen. De invloed van schuldgevoel en het patroon dat ontstaat in je leven. Het boek heeft me uitgedaagd om nog verder te gaan in de boeken die Marco Kunst heeft geschreven.

In april 2025 was het de maand van de filosofie en hier kwam het boek ‘Vuile handen’ geschreven door Marco Kunst. Dit boek verscheen bij uitgeverij Querido.
Bij Passend lezen was dit boek ook uitgebracht. Het is in drie vormen beschikbaar.
Er is een audioboek, een elektronisch boek en een versie in braille. Ik heb er opnieuw voor gekozen om het boek in braille (3 braillebanden) te lezen. De afweging hierin was de stof tot nadenken die er voor mijn gevoel achter zou gaan zitten. Dat was met het boek ‘Patroon’ ook het geval.

Achim en Leila groeien samen als broer en zus op. De band is nogal hecht. Achim weet maar al te goed hoe hij er voor zijn chronisch zieke zus moet zijn. Maar dan verandert Achim, hij verandert naar een felle klimaatactivist. Op dat moment verblijft hij tijdelijk in een alternatieve woongemeenschap. Leila krijgt wat verontrustende signalen over / van haar broer. Ze wil een soort van ingrijpen, maar dat lijkt goed bedoeld alleen verkeerd uit te pakken. Het gezin van Achim en Leila laat juist een erg hechte band zien maar door deze gebeurtenis komen ze toch tegen over elkaar te staan.

Je beleeft het verhaal vanuit beide kinderen. Achim en de chronisch zieke Leila.
Moeder en Achim trekken samen een eigen plan in strijd tegen het klimaat. Dat betekende offline maar ook dat ze zelf verantwoordelijkheid namen voor de verbouw van hun groenten. De zware zorg rond Leila is hierin niet bevorderlijk geweest.

In dit korte verhaal gebeurt er zoveel. Je voelt de invloed van de leiding op Achim. Ze proberen hem tot het uiterste te laten gaan. Als lezer ga je zelf ook nadenken. Hoe kijk je zelf naar de zorg rond Leila, welke invloed heeft een beperking op het leven van je zus maar ook op dat van je familie en jezelf.
Voor mij kwam het verhaal op dat punt best wel dichtbij en gaf mij zeker stof tot nadenken en maakte dat ik na ging denken over mijn eigen situatie. De spanning of en hoe Achim tot vuile handen zou komen, bracht een extra tint aan het verhaal.
Mijn zoon is op dit moment ook in een leeftijd dat ik de invloed van chronisch ziek zijn ook op hem terug zie.

Al met al een echte uitdaging geweest om te lezen in braille. De taalbeleving, woordvorming en hoe ga je over het boek nadenken maakten dat ik het zeer kon waarderen, al was het ook echt wel een intensieve klus dat je niet even tussendoor moet doen. Dat is een kwaliteit van deze auteur die ik hoe dan ook zo enorm waardeer en er voor zorgt dat ik inmiddels een aantal andere boeken ook heb liggen om te lezen.