Lezersrecensie
Fleur, een leven in de knop geknakt
De cover past bij de titel Fleur, een bloem. Er is gekozen voor een roos, rozenknop en die is geknakt. Ik schrijf geen korte inhoud van het boek.
Het boek heb ik tweemaal gelezen. Het begin van het boek pakt je flink aan voor wat betreft wat haar broers en hun vriend met Fleur uithalen, maar als je verder leest ontvouwt het verhaal zich op een mooie evenwichtige manier.
De roman is fictie. De schrijver heeft een vlotte manier van vertellen met originele woordvondsten.Soms heeft hij wat archaïsch woordgebruik, maar dat hoort een beetje bij de inrichting van de studeerkamer en bij de vader, pappie, die voor zijn dood een roman aan het schrijven was over de Graaf en de Gravin van Egmont.
Mijn favoriete persoon is Fleur, waar het boek om draait. Zij beleeft bruut geweld, dat haar hele leven doorwerkt. Haar man Thomas zat mee in het complot en heeft een eed gezworen. Fleur kan hem niet bekoren, maar huwt haar toch en geeft haar de ruimte. Thomas gaat veel naar zijn stamcafé, waar hij zijn vrienden ontmoet. Hij wilde zakelijk en privé opnieuw beginnen. Fleur heeft aandacht van andere mannen nodig en richt zelf haar leven in. Op het eind van het boek blijkt, dat ook Thomas een dubbel leven leidt.Paul is Fleur's aimant, maar Fleur verbindt hieraan geen consequenties. De vrouw van Paul uiteindelijk wel. In de relaties is weinig diepgang en oprechte communicatie, wel angst, pijn en schaamte. Elk personage vlucht in zijn eigen wereld. Het is met recht een psychologische roman.
Fleur's moeder, mammie, lijkt een keurige dame. Ze speelt in het gezin de traditionele vrouwenrol, maar draagt een groot geheim met zich mee, wat niemand weet, behalve de broers. Dit geheim wordt pas aan het eind van het boek onthuld. Tijdens het lezen gaan de personages leven. Door de manier van schrijven leest het boek erg vlot. Uiteindelijk vindt Fleur haar vader. Hoe Fleur wraak neemt op de broers, die haar leven verpestten, is weldoordacht, kordaat en geëmancipeerd.
De conclusie is, dat niets lijkt op wat het is. De kruik gaat zolang te water tot hij breekt. Het leven komt, zoals het komt en een vergissing toegeven getuigt van kracht.
De auteur schrijft al enkele jaren met hart en ziel boeken. Voordat hij begint te schrijven doet hij on- derzoek.
Het boek heb ik tweemaal gelezen. Het begin van het boek pakt je flink aan voor wat betreft wat haar broers en hun vriend met Fleur uithalen, maar als je verder leest ontvouwt het verhaal zich op een mooie evenwichtige manier.
De roman is fictie. De schrijver heeft een vlotte manier van vertellen met originele woordvondsten.Soms heeft hij wat archaïsch woordgebruik, maar dat hoort een beetje bij de inrichting van de studeerkamer en bij de vader, pappie, die voor zijn dood een roman aan het schrijven was over de Graaf en de Gravin van Egmont.
Mijn favoriete persoon is Fleur, waar het boek om draait. Zij beleeft bruut geweld, dat haar hele leven doorwerkt. Haar man Thomas zat mee in het complot en heeft een eed gezworen. Fleur kan hem niet bekoren, maar huwt haar toch en geeft haar de ruimte. Thomas gaat veel naar zijn stamcafé, waar hij zijn vrienden ontmoet. Hij wilde zakelijk en privé opnieuw beginnen. Fleur heeft aandacht van andere mannen nodig en richt zelf haar leven in. Op het eind van het boek blijkt, dat ook Thomas een dubbel leven leidt.Paul is Fleur's aimant, maar Fleur verbindt hieraan geen consequenties. De vrouw van Paul uiteindelijk wel. In de relaties is weinig diepgang en oprechte communicatie, wel angst, pijn en schaamte. Elk personage vlucht in zijn eigen wereld. Het is met recht een psychologische roman.
Fleur's moeder, mammie, lijkt een keurige dame. Ze speelt in het gezin de traditionele vrouwenrol, maar draagt een groot geheim met zich mee, wat niemand weet, behalve de broers. Dit geheim wordt pas aan het eind van het boek onthuld. Tijdens het lezen gaan de personages leven. Door de manier van schrijven leest het boek erg vlot. Uiteindelijk vindt Fleur haar vader. Hoe Fleur wraak neemt op de broers, die haar leven verpestten, is weldoordacht, kordaat en geëmancipeerd.
De conclusie is, dat niets lijkt op wat het is. De kruik gaat zolang te water tot hij breekt. Het leven komt, zoals het komt en een vergissing toegeven getuigt van kracht.
De auteur schrijft al enkele jaren met hart en ziel boeken. Voordat hij begint te schrijven doet hij on- derzoek.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van MATSELDE123
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
