Heerlijk boek om te lezen op het strand, of als het kouder wordt onder een dekentje op de bank.

Stel je voor je relatie gaat uit, je kunt niet in het prive tuinhuisje terecht bij je vader en trekt tijjdelijk in bij je moeder in haar flat, door de coronacrisis raak je je baan kwijt, je bent weer terug bij af,. Terwijl je vriendinnen carriere op orde hebben of moeder worden, voel jij je alsof je alle houvast kwijt bent, bovendien laat je moeder blijken dat ze niet onverdeeld blij is met je aanwezigheid. Dit is het leven van Madelief.

Stel, je bent 50 en hebt je leven eindelijk weer een beetje op de rit, na een aantal jaar geleden door je man in te zijn geruild voor een jonger exemplaar. Je hebt een aardig, niet te groot appartement, je hebt werk en je bevind je in rustiger vaarwater. Ineens staat daar je verdrietige dochter op de stoep, natuurlijk mag ze tijdelijk bij je verblijven, maar alle ruimte en rust innemen, dat gaat wel wat ver. Welkom in de wereld van Roos.

Madelief gaat op advies van haar moeder Roos een dagboek bijhouden, via de dagboek fragmenten volgen we het lief en leed van hen en van oma Loes over de periode van bijna een jaar. Wat gebeurt er in hun leven, hoe kijken ze daar naar, maar ook naar elkaar. Met elk een eigen vlotte schrijfstijl, leest het boek makkelijk weg. Vaak met een glimlach, soms met een kleine ergernis over de lijstjes van Madelief, of de lange verhandelingen van allerlei plagen die in wijngaarden kunnen voorkomen, maar ook met bespiegelingen die je aan het denken zetten.

Madelief kwam mij soms wat kinderachtig en op zich zelf gericht over. Roos, vond ik juist weer wat saai, zelfs voor haar leeftijd, maar dat weet ze zelf ook.... “Mam is nooit saai. Ik wel. Ik lijk op de verwekker.” De leukste van allemaal is oma Loes, de moeder van Roos. Vroeger was ze een ‘ Dolle Mina’ en ook nu gaat ze nog graag de barricades op, nu voor de ouderen: “ ‘ Wij ouderen moeten vechten voor onze rechten!’ orakelde ze... “ . Vooraf leek oma Loes nogal over de top, maar gaandeweg het boek ging ik echt van haar houden. Het ene moment lijkt ze luchtig, te genieten van de geneugtens van het leven, en ineens komt ze met rake wijsheden en inzichten om de hoek. Zo’n oma en moeder gun je iedereen.

Je leeft mee met de pieken en dalen van Roos en Madelief, en uiteindelijk vinden ze hun passies (weer), wat ze helpt een andere richting richting te geven aan hun leven. Verdiet, ruzies, vriendschap, liefde, generatieverschillen, deze feelgood roman heeft alles. Vooral de warmte van de steun en onvoorwaardelijke liefde tussen deze drie vrouwen is wat mij bijblijft na het lezen.