Prachtig!

Een zee in Elysium is één van de meest bijzondere verhalen die ik ooit heb gelezen. Je krijgt als lezer zóveel! De emoties worden door Emma Anna op zo'n manier omschreven, dat ik ze zelf heb gevoeld. Het verdriet om het verlies van een ouder, de spanning tussen de twee hoofdpersonages, de pijn die Junia voelt wanneer haar partner niet in haar belang handelt, de angst om een geliefde te verliezen...
Het verhaal is zeer realistisch geschreven: je krijgt als lezer een waarheidsgetrouw beeld op de omgang tussen mannen en vrouwen. Helaas hadden wij vrouwen in die tijd niets te zeggen, willen of beslissen. Niet evident om in deze setting een liefdesverhaal te schrijven, en toch is Emma Anna daar met vlag en wimpel in geslaagd.
Persoonlijk houd ik ook erg van het feit dat de romance tussen de hoofdpersonages niet enkel rozengeur en maneschijn is. Integendeel. De hoofdpersonages zijn mensen die niet altijd de juiste beslissingen nemen. Het verhaal krijgt hierdoor een rauw en realistisch kantje.
Dan dat einde!
Persoonlijk houd ik wel van een zekere vorm van catharsis tijdens het lezen van een boek, en daarvoor is Een zee in Elysium, met alle emoties die aan bod komen, uitermate geschikt. O ja, er zijn hier tranen gevloeid tijdens het lezen van dit boek. Ik geef het boek daarom met plezier *****!