Duistere thriller

What the f**k! Dat was het eerste wat in mijn hoofd opkwam na het uitlezen van dit boek. Wat een einde. Ik heb auteur Elke Emmermann laten weten dat ik er serieus even niet goed van was en heb me na afloop een groot glas wijn uitgeschonken (niet gelogen, haha).

Maar goed, laat ik maar even beginnen met wat ik eigenlijk wil doen, namelijk mijn mening geven over dit boek.
Welkom in onze duisternis heb ik gekocht op basis van de flaptekst. Het enige boek dit jaar dat me enkel en alleen door de flaptekst overtuigde. Normaal lees ik ook al wel enkele recensies, verdiep ik me wat meer in de auteur, maar dit keer wist ik echt direct: dit boek wil ik lezen.
Welkom is onze duisternis is een thriller waarin het bovennatuurlijke een belangrijke rol speelt. In het boek lees je om beurten het perspectief van Grace, een vrouw die de dood van anderen kan voorspellen, Calista, een 19-jarig meisje dat geteisterd wordt door visioenen en dromen die de toekomst voorspellen, en nog enkele sleutelpersonages. Het verhaal barst helemaal los wanneer Calista ontvoerd wordt. Waarom wordt ze ontvoerd en wat is de link tussen Calista en Grace? Dat kom je allemaal te weten in deze geweldige thriller.

Voor mij was het lezen van Welkom in onze duisternis een ervaring die zowel ontspannend als spannend was, zoals het een goede thriller betaamt. De schrijfstijl van Elke Emmermann is erg prettig: rustig en heel omschrijvend, ik houd daar wel van. Iets over halfweg komt het verhaal in een stroomversnelling terecht. Het moment dat alle puzzelstukjes op hun plaats vallen, heerlijk! Door het bovennatuurlijke element vind ik het verhaal zelfs een beetje richting horror gaan. En zoals eerder gezegd: dat einde, WTF!

Kort samengevat:
Ik heb Welkom in onze duisternis met veel plezier gelezen en geef het daarom ****. Ik raad je dan ook aan om het boek zelf te lezen.