Heel boeiend

Ik kreeg dit (e-)boek om te recenseren voor Harper Collins, maar mijn mening is helemaal van mijzelf. Ik wilde het al graag lezen, omdat ik benieuwd was of er nog iets van te leren viel na alle dinoboeken die ik heb voorgelezen en de films die ik nu met mijn zoons kijk, en Melanie During stelde niet teleur. Dat er in werkelijkheid tussen soorten als Stegosaurus en Triceratops die je in de populaire films naast elkaar ziet meer tijd zat dan tussen de Triceratops en de maanlanding, bijvoorbeeld. Of waar ik ook nog niet over had nagedacht: (pre)historische mensen die dinosaurusfossielen vinden… daar komen natuurlijk al die verhalen over draken vandaan! En de cycloop is waarschijnlijk gebaseerd op de schedel van een olifant of mammoet waarvan het neusgat werd aangezien voor een enkele oogkas.

De stukken waarin de auteur beschrijft hoe haar passie voor dino’s ontstond en hoe ze het voor elkaar heeft gekregen haar vak te kunnen uitoefenen, vond ik erg leuk om te lezen. Ook omdat er blijkbaar in een klein land als Nederland toch best veel experts rondlopen op verschillende verwante gebieden, en dat als je maar de juiste mensen weet te vinden, en op het juiste moment op de juiste plek bent, je heel veel kunt bereiken. Je leeft helemaal mee als ze vertelt over haar opgravingen, de fascinerende manier waarop een meteorietaanslag als nr 1 theorie voor de uitsterving van dinosauriërs valt af te leiden van tektieten in de kieuwen van fossielen van vissen die ze opgroef, en natuurlijk als ze uiteenzet hoe ze te werk is gegaan bij het bepalen in welk seizoen de massa-uitsterving moet hebben plaatsgevonden.

Het boek bevat maar een heel enkele typo of soms een wat Engels zinsconstructie, en is heel vlot geschreven. Het heeft een goede structuur en opbouw, al was ze me in hoofdstuk 1 bij de uitleg over tektoniek en gesteenten soms kwijt, en kon ik er ook bij de bespreking van de vele soorten in hoofdstuk 2 niet goed bij blijven omdat het er over zoveel tegelijk gaat. Ik begrijp dat het nodig was ter inleiding, maar gelukkig wist ze me daarna een stuk beter te boeien. Vooral als ze op één bepaalde soort wat meer inzoomt, zoals de Archaeopteryx. Ze gebruikt goede en grappige vergelijkingen, bijvoorbeeld wanneer ze het verdwijnen van diversiteit aan langnekken vergelijkt met supermarkten. Ook vond ik de geschiedenis van de paleontologie (hoofdstuk 3) interessant, inclusief smeuïge verhalen, want wat heeft wat er met het hart van koning Lodewijk xiv gebeurde ermee te maken…? Daarvoor zul je het boek moeten lezen.

Het verhaal wordt geïllustreerd met veel afbeeldingen en een aantal foto’s, en vooral de tijdlijn waarin During de geschiedenis van de aarde gelijkstelt aan een mensenleven van 100 jaar om door het hele boek heen aan te geven waar we in de wereldgeschiedenis zitten of hoe lang iets duurt, werkt erg goed.

Het thema dino’s blijft mensen fascineren. Waardoor zijn ze uitgestorven? En waarom de zoogdieren niet? Helaas kan ze ons nog lang niet alle antwoorden geven. Dat paleontologen nog met vele malen meer vragen zitten, is tegelijkertijd frustrerend en opwindend. Want wat zullen ze in de toekomst nog allemaal ontdekken…?

Ik onderschrijf de oproep van de auteur aan het einde van het boek om er vooral voor te zorgen dat we een 6e massa-uitsterving, namelijk de onze, voorkomen. En ik ga denk ik De laatste lente van de Dinosauriërs binnenkort nog een keer in de bieb lenen, want ik las het op mijn e-reader en wil de afbeeldingen en foto’s nog graag wat beter kunnen bekijken. Ik zou het boek zeker aanraden als je ook maar enige interesse in dinosaurussen hebt, en laat je vooral niet ontmoedigen door de eerste 2 hoofdstukken, het is de moeite waard!