Spanning met (te) veel verhaallijnen

Erik Maria Bark heeft iedereen, maar vooral zichzelf, beloofd om nooit meer iemand te hypnotiseren. Hij wordt in een moeilijke positie gebracht wanneer hij wellicht iemands leven kan redden. Dat is het toch wel waard om voor één keer van zijn belofte af te stappen? Tenslotte is rijksrechercheur, Joona Linna, verantwoordelijk. Wat kan er mis gaan?

Er is bijna een heel gezin uitgemoord. De enige overlevende is Josef Ek, maar ook hij is zwaar gewond. Het blijkt dat hij een oudere zus heeft en het kan zijn dat de moordenaar achter haar aan gaat. Het is van levensbelang dat Josef Ek kan vertellen wat er gebeurd is. Erik brengt hem onder hypnose, maar doet hij daar wel goed aan? Brengt hij niet meer levens in gevaar?

Dan wordt Erik zijn zoon, Benjamin, ontvoerd. Maar door wie? Heeft het iets te maken met Josef Ek? En wat zijn die vreemde e-mails op zijn computer? Iets met een Pokémon spel…. Of is er heel wat anders aan de hand?

In februari komt het nieuwe deel van de Joona Linna serie uit: De Jager! Ik heb de serie een tijd terug al helemaal gelezen. Maar omdat er een nieuw boek uit zou komen en ik nog weet dat ik het een super spannende serie vond, ben ik het gaan herlezen!

En wederom vond ik “Hypnose” een spannend boek! Apart ook hoeveel dingen je na verloop van tijd weer vergeet, ik kon mij het einde helemaal niet meer herinneren. Daarom was het extra leuk om het weer te lezen. Halverwege dacht ik te weten hoe het in elkaar zat, maar ook nu was het weer een onverwacht einde.

Het enige puntje van kritiek over “Hypnose” is dat er veel verhaallijnen lopen, waardoor het nogal verwarrend kan zijn. Het verhaal met Josef Ek, Benjamin met zijn Pokémon ‘vrienden’ en de hypnose groep van vroeger. Maar ook die met Erik zijn vrouw, Simone, ik vind dat Erik regelmatig beslissingen maakt die ik niet bij zijn personage vind passen. Een klein voorbeeld: Simone denkt dat Erik vreemd gaat, wat niet het geval is. Maar omdat Erik geen zin in gezeur heeft, zegt hij dat hij dat wel doet. Dat zorgde er bij mij voor dat ik hem wat ongeloofwaardig vond.

Dit weerhoudt mij er, net als de vorige keer, niet van om verder in de serie te lezen. Het maakt mij juist nieuwsgierig naar het volgende deel! Joona Linna handelt vaak vanuit zijn gevoel, dat klopt meestal, maar er is geen bewijs voor. Dat brengt hem soms in een lastige situatie op zijn werk. Ik ben benieuwd hoe het verder gaat lopen met de eigenzinnige Joona Linna?