Hebban recensie
Langdradige zoektocht
Achter S.J. Parris gaat de Engelse Stephanie Merritt schuil, auteur van twee goed ontvangen literaire romans en als journaliste werkzaam voor The Observer, The Guardian en New Statesman. Ketterij is haar eerste historische roman.
De Italiaan Giordano Bruno, al jaren op de vlucht voor de inquisitie, reist naar Engeland. Het is 1583, Elizabeth de Eerste zit op de troon, maar allerlei complotten proberen haar te laten vallen en Engeland te doen terugkeren naar de moederkerk in Rome. Giordano komt in Oxford terecht, een notoir paaps broeinest, en zoekt een oud boek dat aan alle religieuze twisten een eind zal maken. Zodra hij zijn intrek op de campus heeft genomen, valt de eerste dode. Er volgen er meer, en de manier waarop lijkt verdacht veel op wijze waarop vroeger katholieke martelaars om het leven kwamen. Giordano, die door de Engelse kroon gerekruteerd is om undercover papen op te sporen, verdiept zich in de zaak.
Tot zover het verhaal. Het zoeken van een oud wijs boek is weinig origineel. Op zich geen ramp als de rest van het verhaal boeit. Helaas is dat niet het geval. Ketterij is een langdradig verhaal en S.J. Parris doet geen moeite om het de lezer onderweg aangenaam te maken. Een historische roman speelt in het verleden, maar dat de auteur er automatisch van uitgaat dat het taalgebruik stijf en ouderwets moet zijn lijkt mij een misvatting. De hoofdstukken duren te lang om spannend te zijn. Het hele boek zou trouwens een stuk sterker worden als er twintig procent gesloopt zou worden aan irritante herhalingen en nietszeggende scènes. Grootste probleem is de hoofdpersoon Giordano die het gehele boek als ik-verteller functioneert. Dat de man het boek dat hij zoekt onmiddellijk vergeten lijkt op het moment dat de eerste moord wordt gepleegd is ongeloofwaardig. Verder is Giordano als ex-jezuït behoorlijk wereldvreemd hetgeen hem tot een sullige speurder maakt. Maar wat Ketterij vooral tot een taaie kluif voor de lezer maakt, is het ontbreken van iedere intelligente twist of verrassing. Onbegrijpelijk hoe zon matig boek aan tien landen verkocht kan worden.
De Italiaan Giordano Bruno, al jaren op de vlucht voor de inquisitie, reist naar Engeland. Het is 1583, Elizabeth de Eerste zit op de troon, maar allerlei complotten proberen haar te laten vallen en Engeland te doen terugkeren naar de moederkerk in Rome. Giordano komt in Oxford terecht, een notoir paaps broeinest, en zoekt een oud boek dat aan alle religieuze twisten een eind zal maken. Zodra hij zijn intrek op de campus heeft genomen, valt de eerste dode. Er volgen er meer, en de manier waarop lijkt verdacht veel op wijze waarop vroeger katholieke martelaars om het leven kwamen. Giordano, die door de Engelse kroon gerekruteerd is om undercover papen op te sporen, verdiept zich in de zaak.
Tot zover het verhaal. Het zoeken van een oud wijs boek is weinig origineel. Op zich geen ramp als de rest van het verhaal boeit. Helaas is dat niet het geval. Ketterij is een langdradig verhaal en S.J. Parris doet geen moeite om het de lezer onderweg aangenaam te maken. Een historische roman speelt in het verleden, maar dat de auteur er automatisch van uitgaat dat het taalgebruik stijf en ouderwets moet zijn lijkt mij een misvatting. De hoofdstukken duren te lang om spannend te zijn. Het hele boek zou trouwens een stuk sterker worden als er twintig procent gesloopt zou worden aan irritante herhalingen en nietszeggende scènes. Grootste probleem is de hoofdpersoon Giordano die het gehele boek als ik-verteller functioneert. Dat de man het boek dat hij zoekt onmiddellijk vergeten lijkt op het moment dat de eerste moord wordt gepleegd is ongeloofwaardig. Verder is Giordano als ex-jezuït behoorlijk wereldvreemd hetgeen hem tot een sullige speurder maakt. Maar wat Ketterij vooral tot een taaie kluif voor de lezer maakt, is het ontbreken van iedere intelligente twist of verrassing. Onbegrijpelijk hoe zon matig boek aan tien landen verkocht kan worden.
1
Reageer op deze recensie
