Lezersrecensie
Na een lange aanloop een verrassend einde
De spanning zit er met hoofdstuk 1 meteen in. Marjolein Hof start meteen halverwege het verhaal en geeft subtiele stukjes informatie, waardoor je als lezer aan het hoofdstuk al zo'n honderd vragen hebt.
Het verhaal kakte, naar mijn smaak daarna wel erg in. Er gebeurt feitelijk weinig en er wordt, naar mijn smaak, iets teveel gerefereerd naar die geheimzinnige vloek.
Halverwege het boek besluiten Silke en Janis om weg te lopen. Ik hoopte op een lekkere plottwist die weer vaart in het verhaal zou brengen. Maar ook nu kabbelt het verhaal een beetje door.
De laatste 50 pagina's maken het dan weer helemaal goed. Een heel mooi einde waar duidelijk goed over nagedacht is.
Verder nog positief is Marjolijns beschrijvende stijl. Je ziet het tafereel heel duidelijk voor je zonder dat het ellenlange monologen worden.
Ook zitten er subtiele brokjes humor in, door middel van herhaling (de beestenman die met pijn in zijn hart en zijn ziel, zijn ziel en zijn hart afstand doet van de dieren).
Het verhaal kakte, naar mijn smaak daarna wel erg in. Er gebeurt feitelijk weinig en er wordt, naar mijn smaak, iets teveel gerefereerd naar die geheimzinnige vloek.
Halverwege het boek besluiten Silke en Janis om weg te lopen. Ik hoopte op een lekkere plottwist die weer vaart in het verhaal zou brengen. Maar ook nu kabbelt het verhaal een beetje door.
De laatste 50 pagina's maken het dan weer helemaal goed. Een heel mooi einde waar duidelijk goed over nagedacht is.
Verder nog positief is Marjolijns beschrijvende stijl. Je ziet het tafereel heel duidelijk voor je zonder dat het ellenlange monologen worden.
Ook zitten er subtiele brokjes humor in, door middel van herhaling (de beestenman die met pijn in zijn hart en zijn ziel, zijn ziel en zijn hart afstand doet van de dieren).
1
Reageer op deze recensie