Een trip down memory lane

In de vorige 2 boeken speelden Erlendurs collega's Sigurdur Oli en Elinborg de hoofdrollen, maar dit verhaal focust zich helemaal op Erlendur (niet als politieman maar als een prive persoon). Het verhaal speelt zich af op in dezelfde periode als de 2 vorige verhalen. Erlendur is op 'vakantie' in de Oostfjorden, waar hij kampeert in de ruine van z'n oude familieboerderij. Zoals wel vaker is hij verdiept in de tragische verdwijning van zijn jongere broertje tijdens een verschrikkelijke sneeuwstorm. Tijdens een van z'n trektochten ontmoet Erlendur de oude boer Boas die nog deel heeft uitgemaakt van de zoek- en reddingsploegen destijds. Deze vertelt hem ook het verhaal van de 60 Britse soldaten die tijden een andere sneeuwstorm verdwaalden en het niet allemaal levend gehaald hebben. Het eigenaardige aan dat verhaal is het feit dat tijdens dezelfde nacht een jonge vrouw verdween die hetzelfde traject zou afleggen, maar niemand heeft haar gezien en ze is ook nooit teruggevonden. Dit verhaal fascineert Erlendur dermate dat hij de onderste steen wil boven halen, ook al is de familie niet erg happig om erover te praten.
Dit keer moet er dus geen echte misdaad worden onderzocht, al zou het misschien een onbekende cold-case kunnen zijn. Het is in elk geval een mooi verhaal over liefde en familie. Het is ook een gruwelijk verhaal over jaloezie, wraak en schuld. Misschien wel het mooiste boek tot nu toe in deze serie.