Lezersrecensie
Luguber verhaal met veel mishandelingen!
Deze debuutroman “Zwarte tranen” trok mij over de streep vanwege de cover en de flaptekst:
“Wat als je toekomstige schoonvader een volbloed psychopaat blijkt te zijn – en vluchten geen zin meer heeft ?
Valentina is de vrouwelijke hoofdpersonage , die een relatie heeft met Robert. Een man die niet spoort en vreemde trekjes heeft.
De appel valt niet ver van de boom, want zijn vader Jacques is een psychopaat en zijn moeder Lucette een onmens.
Als Valentina in een lastige situatie terecht komt en mondeling wordt aangevallen door deze drie sadisten, zijn de rapen gaar…
Maar dan heeft Jacques ineens “de oplossing” voor dit probleem. Vanaf dit moment is niets meer wat het lijkt …
Von Kumbruck heeft een schrijfwijze met volzinnen die je soms tot nadenken stemmen. Hij heeft een vlotte pen, maar doordat hij veel lange zinnen gebruikt moet je wel je hoofd erbij houden.
De meeste pagina’s hebben een volle bladspiegel, mijn persoonlijke mening is dat dit minder prettig leest. De martelingen die veelvuldig gebeuren, worden gedetailleerd beschreven.
Voor mij een beetje te en bij sommige heftige passages,bijvoorbeeld waar twee van Jacques handlangers op de vuist gaan, werkte het enigszins op mijn lachspieren. De spanning in het verhaal is constant aanwezig en toch is het niet mijn soort boek.
De personages stonden ver van mij af en ik had er geen affiniteit mee, hoe erg de mishandelingen ook waren. Dit is zeker geen thriller voor tere zieltjes…
Het plot is luguber en horrorachtig en heb ik gelezen met gekromde tenen. Dit boek beoordelen vind ik lastig, want het kan voor velen een heel goed geschreven boek zijn, maar mijn voorkeur gaat uit naar een psychlogische thriller zonder een veelvuldigheid van een bloedbad.
“Wat als je toekomstige schoonvader een volbloed psychopaat blijkt te zijn – en vluchten geen zin meer heeft ?
Valentina is de vrouwelijke hoofdpersonage , die een relatie heeft met Robert. Een man die niet spoort en vreemde trekjes heeft.
De appel valt niet ver van de boom, want zijn vader Jacques is een psychopaat en zijn moeder Lucette een onmens.
Als Valentina in een lastige situatie terecht komt en mondeling wordt aangevallen door deze drie sadisten, zijn de rapen gaar…
Maar dan heeft Jacques ineens “de oplossing” voor dit probleem. Vanaf dit moment is niets meer wat het lijkt …
Von Kumbruck heeft een schrijfwijze met volzinnen die je soms tot nadenken stemmen. Hij heeft een vlotte pen, maar doordat hij veel lange zinnen gebruikt moet je wel je hoofd erbij houden.
De meeste pagina’s hebben een volle bladspiegel, mijn persoonlijke mening is dat dit minder prettig leest. De martelingen die veelvuldig gebeuren, worden gedetailleerd beschreven.
Voor mij een beetje te en bij sommige heftige passages,bijvoorbeeld waar twee van Jacques handlangers op de vuist gaan, werkte het enigszins op mijn lachspieren. De spanning in het verhaal is constant aanwezig en toch is het niet mijn soort boek.
De personages stonden ver van mij af en ik had er geen affiniteit mee, hoe erg de mishandelingen ook waren. Dit is zeker geen thriller voor tere zieltjes…
Het plot is luguber en horrorachtig en heb ik gelezen met gekromde tenen. Dit boek beoordelen vind ik lastig, want het kan voor velen een heel goed geschreven boek zijn, maar mijn voorkeur gaat uit naar een psychlogische thriller zonder een veelvuldigheid van een bloedbad.
1
1
Reageer op deze recensie
