Een ontwapenend verslag van leven en dood in balans

Deze recensie werd eerder gepubliceerd op mijn blog GraagGelezen.

Van de achterflap:

"Verzoend zijn met het lot van vierde stadium longkanker. Maar wat als de kuren aanslaan en het leven weer lonkt? "

Robert Haasnoot deelt in zijn boek 'Uitzaaien' een buitengewoon en intens persoonlijk verslag van zijn confrontatie met stadium vier longkanker. Wat begint als een reis naar verzoening met de naderende dood, verandert abrupt in een onverwachte wending van hoop en een hernieuwd perspectief op het leven. Dit boek, in slechts drie bevlogen weken geschreven, is een krachtig bewijs van menselijke veerkracht en de verraderlijke, maar soms ook wonderlijke, grillen van het lot.

Haasnoot neemt de lezer mee door de zware periode van chemo- en immunotherapie, waarin hij zich voorbereidt op het definitieve afscheid van zijn geliefden en zijn leven. De samenvatting benadrukt de eerlijkheid en openhartigheid waarmee hij deze ervaringen beschrijft: de medische mallemolen, de reacties uit zijn omgeving, de palliatieve terminale fase en de gedachten aan een hospice.

“Nu kan ik achteroverleunen, even mijn ogen sluiten en diep in en uitademen. Ik heb gezegd; het is heerlijk stil in mij. Minutenlang hou ik de roerloosheid vast…
...Zo hoort het als je weet dat het genoeg is geweest. Het definitieve afscheid, de reis naar de eeuwigheid, ik stel het me voor.”

Het meest bijzondere aan dit relaas is de draai in de epiloog. Terwijl het leven in het teken stond van de dood, sloegen de kuren onverwacht goed aan. De uitzaaiingen slinken en de schrijver wordt meegedeeld dat hij zich moet richten op een veel langere tijd van leven. Dit contrast – van terminaal naar een toenemende hoop op genezing – vormt de kern van het boek.

Wat 'Uitzaaien' bovenal tot een aanrader maakt, is de stijl. De samenvatting spreekt van een objectieve, eerlijke en oprechte roman, maar benadrukt tegelijkertijd de moed om zo persoonlijk te schrijven. Haasnoot is kwetsbaar, maar nergens zwaar aangezet of sentimenteel.

Zijn droogkomische en humorvolle toon zorgt ervoor dat dit zware onderwerp niet verlammend werkt. De lezer wordt getuige van een getuigenis waarin angst en hoop niet alleen naast elkaar bestaan, maar elkaar zelfs versterken door openheid en zelfspot. Zijn observaties zijn scherp en empathisch, wat een diepmenselijk portret schetst van hemzelf, zijn kinderen, vriendin en vrienden die deze onzekere weg met hem afleggen.

“Katwijk, 8 juni 2025

Dit weekend, Pinksterweekend, heb ik de oorspronkelijke tekst voor het eerst weer in bijna een jaar tijd herlezen en die hier en daar wat gecorrigeerd, zij het niet noemenswaardig…
...Ik hoop dat dit boek van enige betekenis mag zijn voor mensen die, net als ik destijds, geconfronteerd zijn met kanker. Ik besef dat mijn ongewoon positieve afloop geen vanzelfsprekendheid is. Aan allen die vechten, twijfelen, hopen of verliezen, wens ik kracht en troost toe in een vaak ongenadig zware periode.”

'Uitzaaien' is meer dan een ziektegeschiedenis; het is een literaire ontdekkingstocht over de definitie van leven, dood, en respijt. Haasnoot levert met dit boek een moedig en ontwapenend werk af. Het dwingt de lezer na te denken over het onverwachte en de kracht van de menselijke geest. Het feit dat hij dit alles in drie weken heeft neergepend, getuigt van een enorme bevlogenheid en urgentie.

Dit boek is een aanrader voor iedereen die op zoek is naar een verhaal dat op een nuchtere, eerlijke, maar tegelijkertijd ontroerende manier omgaat met de meest fundamentele vragen van het bestaan. Het is een viering van het onverwachte leven, geschreven door iemand die al afscheid had genomen.