Een gezellig spookverhaal

Van De verdwenen spiegel (deel 2) maakt Nora Roberts voor het merendeel een gezellig spookverhaal. In het eerste deel, De verborgen erfenis, maak je kennis met de serie De verloren bruiden. Het draait om een fantastische droom van een landhuis vol goedgehumeurde geesten, maar met één woedende zwarte heks, die de sfeer uit alle macht probeert te vergallen. Dit zichzelfvoedend kwaad uit een ver verleden opereert vanuit de Gouden Kamer en pleegt elke nacht om 3.00 zelfmoord. Ze heeft zeven Poole-bruiden van voorgaande generaties om het leven gebracht en ze aast onsuccesvol op het vermoorden van Sonya, de jonge Poole erfgename en nieuwste bewoonster.

De verrassing en de wijze waarop het spookt in het landhuis was er halverwege deel 2 bij mij wel van af. Het blijft wel komisch en vermakelijk deze trilogie, hoe de bewoners onverstoorbaar en broodnuchter hun nieuwe leven invulling geven en die poltergeist van een kwade heks negeren. Ik ben benieuwd hoe Sonya in deel drie de vloek zal gaan verbreken. Het is toch verslavend