Walking down Memory Lane

Wat een heerlijk boek om in te verblijven. De fantasie en verbeeldingsvermogen van de schrijfster is enorm. Ze maakt gebruik van de quantumwerkelijkheid als achtergrond. Je doorloopt met Hana en Keishin, met speels gemak, parallelle werelden waarin andere keuzes kunnen gemaakt kunnen worden binnen de tijdruimte. Het is volgens de wetten van logica niet mogelijk dat Hana en Keishin elkaar ervaren. Maar het gebeurt, waardoor ze samen op zoek gaan naar wat hen tegenhoudt te leven zoals ze wensen.

Na prozaïsche, realistische verkenningen van elkaars meest pijnlijke herinneringen en keuzes komen werelden samen en worden de beslissingen van eerder uiteindelijk gecorrigeerd in een liefdevollere wereld.

De manier waarop Samantha Sotto Yambao schrijft, heb ik lang niet meer mogen meemaken sinds ik de kinderliteratuur heb verlaten. Dit soort boeken las ik graag in mijn kindertijd waarin, binnen mijn belevingswereld, alles gewoon kón wat realistisch gezien niet mogelijk was. Het is absoluut geen kinderboek, maar de schrijfster bevrijd je uit een volwassen kramp van wereld- en zelfbeeld. Ze brengt je langs ‘memory lane’ terug naar een wereld vol mogelijkheden in plaats van vaststaande beperkingen.