Prozaïsche onthulling van Carry Slee’s autobiografisch geheim

Deze autobiografische, non-fictie roman is het verslag van een levenslange bewustwording en uiteindelijke verwerking van een groot geheim. Carry Slee ontrafelt op ogenschijnlijk eenvoudige wijze het mysterie van de zoektocht naar haar identiteit vanuit het licht van de geconditioneerde persoonlijkheid. Die kreeg ze in haar jeugd aangemeten als product van de opvoeding van haar ouders. Al eerder schreef ze over de rol van haar moeder, een verhaal die ik niet ken. Pas als haar vader overleden is durft ze zichzelf als meer dan ‘zijn jongen’, en later ‘zijn teleurstelling’, onder de loep te nemen.

Als geen ander wordt Carry Slee gewaardeerd als een belangrijk schrijfster van kinderboeken. Bestaat er zoiets als literaire kinderromans? Zo niet of wel, daar is zij de moeder van. Zoals al haar kinderboeken zijn ze ook bestemd voor volwassenen die het zicht op hun innerlijk kind niet verloren hebben. ‘Zijn jongen’ is niet geschreven voor de jeugd, maar is wel vanuit haar kind-zijn begrepen en geschreven. Kinderen houden onvoorwaardelijk van hun ouders. Ouders andersom voorwaardelijk van hun kinderen. Ze kunnen niet anders, omdat ze in hun vruchtbare jaren zelf nog nat achter de oren van hun eigen opvoeding zijn.

Voor deze non-fictie roman heeft Carry haar niet-veroordelende schrijverstalent aangesproken en vertelt haar verhaal hoe je in het reine komt met het onoplosbaar geheim wat ‘de opvoeding’ heet. Kinderen weerspiegelen in hun persoonlijkheid het verhaal van hun ouders. Hoe heftig jouw eigen jeugdervaring ook is geweest, deze roman loutert de ziel en is ‘veilig’ voor welke persoonlijkheid dan ook om te lezen.