Levensgevaarlijk robbertje bridge

Het speelveld van deze thriller betreft een tafel met vier bridgende speurhonden en vier bridgende moordenaars. De organisator speelt gevaarlijk spel. Hij zet zichzelf in als lokaas en wordt vermoord. Ondertussen spelen de moordenaars hun kaarten uit. Dankzij de samenwerking van de speurhonden en het alziende oog van Poirot gaat de moordenaar uiteindelijk vies down.

“ ‘Het werkelijke leven is een tikje anders,’ repliceerde Battle. ‘Weet ik,’ verklaarde Mrs. Oliver. ‘Slecht van compositie.’ ”

Onlangs heb ik deze roman als aflevering van de serie ‘Agatha Christie’s Poirot’ op tv gezien. Daarom kan ik boek en gefilmde versie met elkaar vergelijken. Dan kies ik toch voluit voor het boek zelf. Wat kan deze Agatha goed schrijven! De tv serie zelf is ook niet mis, maar mist alle nuances die Agatha als alwetende verteller subtiel aanbrengt. Wat deze zaak van privé-detective Hercule Poirot extra leuk voor me maakte was het spelen met bridgetermen en spelelementen. Zelf train ik ‘mijn kleine grijze hersencellen’ op het bieden en uitspelen van tien online potjes bridge per dag. Je wordt er heel scherp van. Robbertjes bridgen is natuurlijk typical English. Net als de tea and scones. Voor het eerst verscheen Cards on table in 1936. Hoe knap dat deze thriller ook nog in 2020 niet gedateerd aanvoelt.