Lees dit boek niet! (of wel ...)

Het Smalle Pad van Verlangen door Patrick Rothfuss

Dit boek mocht ik lezen voor LEWA. Het begint al meteen goed. In het voorwoord vertelt de auteur dat je het boek maar beter niet kunt lezen. Hij legt uit dat dit boekje, deel 3, beter niet los kan worden gelezen maar dat iedereen vrij is dat wel te doen als ze willen.
Kennelijk vond de uitgeverij het een prima idee om ons dit deel te geven.

In het toch al dunne boekje zitten grote illustraties van Nate Taylor. Zelf vind ik de gezichten wat grof getekend, maar alle andere illustraties vond ik mooi.

"Het Smalle Pad van Verlangen" is een novelle van Patrick Rothfuss, die zich afspeelt in de wereld van de Kronieken van Kvothe. Het verhaal draait om de fae Bast, een personage dat we eerder hadden kunnen ontmoetten in de hoofdserie. Bast ziet eruit, en gedraagt zich als een prachtige jonge vent, compleet met sixpack. Maar hij blijkt honderden jaren oud te zijn.
In dit verhaal volgen we Bast gedurende de midzomerdag bij de bliksemboom. Midzomer is de langste dag van het jaar.
Bij de boom verkoopt Bast hulp aan kinderen. Zo verzint hij listen en leugens waarmee de kinderen hun problemen kunnen oplossen. Die problemen kunnen over van alles gaan, wraak, spijt, inhaligheid, manipulatie (het willen hebben van een kitten wat de ouders niet willen geven). Voor zijn hulp vraagt Bast informatie of een gunst als betaling.
Ik vind het een geweldige vondst van de auteur om leugens en listen te verkopen.
Hoewel het boek op zichzelf staand lijkt, kom je er als lezer er al snel achter dat voorkennis van de eerdere delen uit de serie inderdaad beter was geweest om het verhaal volledig te kunnen waarderen. De waarschuwing van Rothfuss in het begin van het boek blijkt geen grapje te zijn. De novelle roept net iets te veel vragen op. Ook had ik graag hulp van de auteur gekregen bij het kunnen “zien” van zijn wereld.
Elk hoofdstuk begint met een tekening van een zonnewijzerachtige klok. Hierop kan je zien welk deel van de dag het is.
Dat het boek zich in slechts één dag afspeelt heeft voor mij weinig meerwaarde. Ik weet ook niet hoe lang een midzomerdag in deze wereld is. Hebben ze net zoveel uren in een dag als wij hebben? Zo ja, dan zijn sommige stukken vreemd of kunnen de karakters in dit verhaal tijdreizen of zich in ieder geval sneller voortbewegen dan mensen.

Het verhaal verloopt chronologisch op een vreemd stukje bij de bliksemboom na waarin Bast even lijkt te tijdrijzen.
Bast is een fascinerend personage, maar de novelle biedt slechts een oppervlakkige blik op zijn karakter. Ondanks dat we een dag in zijn leven volgen, blijven veel aspecten van zijn persoonlijkheid en motivaties onduidelijk. Voor een dieper begrip van Bast en zijn wereld is het lezen van de eerdere delen in de serie aan te raden.
Het lijkt erop dat de auteur van te voren wist dat zijn boek als Lewa zou worden gebruikt want ergens in het boek wordt goed uitgelegd wat fae zijn en over welke krachten ze beschikken.

Deze krachten komen aardig overeen met wat we al van de fae verwachten. Denk bijvoorbeeld aan de pot met goud die de lepricorns (groene kabouters) aan het einde van de regenboog verstoppen. Dat goud, mocht je het vinden, verdwijnt binnen de kortste keren. Of erger want ze vragen voor de informatie waar die pot met goud is soms een zwaar offer. Denk bijvoorbeeld aan Repelsteeltje. De fae komen hierdoor gemeen over maar eigenlijk wijzen ze de mensen feilloos op hun eigen hebberigheid.

Voor mij persoonlijk was "Het Smalle Pad van Verlangen" een poging om mijn gevoel voor fantasyboeken weer terug te krijgen. Ik beweer al jaren dol te zijn op het genre, maar merkte dat veel van mijn fantasyboeken nog ongelezen in de kast staan. Ik verwacht wel meer fantasy te gaan lezen.