Overvol

Het tweede boek van Goodman (het derde boek ligt ondertussen in de winkel) gaat over de zoektocht van Iris Greenfeder naar het verleden van haar moeder. Iris is een schrijfster en heeft het plan opgevat om een boek te schrijven over haar overleden moeder, ook schrijfster. Ze keert hiervoor terug naar het hotel waar ze is opgegroeid om te achterhalen wat nou daadwerkelijk de reden was voor haar moeders dood en hoe het leven van haar moeder er uit zag voordat ze in het hotel kwam wonen. Ze ondervraagt hiervoor diverse mensen in het hotel en komt stapje voor stapje dichterbij de waarheid. De fantasy verhalen over selkie’s (een kruising tussen mensen en zeehonden) van haar moeders hand lijken boodschappen te bevatten over het verleden en dit verleden is ingewikkelder dan Iris had kunnen denken. En er is een belangrijke rol weggelegd voor een sieraad genoemd Het net van tranen.

Het is lastig om een oordeel te vellen over De schaduw van mijn moeder. Net als Goodmans vorige boek Het meer van de meisjes ben ik absoluut weg van de sfeer die het boek oproept. Veel mystiek, fantasierijk en het is prachtig geschreven. Maar Goodman wil wat mij betreft toch echt iets teveel. Een kinderverhaal verwerken in een groter geheel, een moordzaak, een heleboel wel erg toevallige ontmoetingen, mensen die elkaar opeens allemaal blijken te kennen, Ierse tradities gebruiken en alles ook nog laten kloppen. Het is allemaal wat overdreven door elkaar gemixt en al deze bagage doet wat mij betreft afbreuk aan het verhaal. Want het deel dat speelt in het hotel is absoluut sfeervol en het wordt ook steeds broeieriger en spannender. Goodman moet misschien keuzes leren maken. Of een spannend verhaal willen schrijven of een sfeervolle roman neerzetten. Nu is het overvol. Maar omdat het wel een boek is wat in je hoofd blijft zingen en een prachtige sfeer neerzet is het toch zeker 3 sterren waard.