Het blijft intrigeren

Honden van Riga begint met het aanspoelen van een rubberboot met daarin twee lijken. De lijken bieden geen aanknopingspunt wat betreft identiteit of afkomst. Inspecteur Kurt Wallander en zijn team staan voor een raadsel. Er wordt met behulp van deskundigen bekeken waar de boot vandaan zou kunnen komen en uiteindelijk komen ze er achter dat de boot afkomstig is uit Letland. Majoor Liepa, politieagent uit Letland, komt de Zweden assisteren met het onderzoek. Vlak nadat majoor Liepa weer naar huis is gegaan, wordt hij vermoord. Dan beginnen de intriges pas echt. Wallander reist naar Riga om zijn Letse collega’s te assisteren bij het onderzoek naar de moord op Liepa, maar ondervindt direct veel tegenwerking. Uiteindelijk blijkt dat de moord op Liepa zijn oorsprong vindt in de grote politieke tegenstellingen die het land verscheuren. Wallander krijgt te maken met grote politieke belangen, corruptie en mensen die er alles voor doen om hun ideologie verwezenlijkt te zien worden. Met gevaar voor eigen leven probeert Wallander het recht te laten zegevieren.

Dit tweede boek over inspecteur Wallander neemt een bijzondere plaats in de reeks in doordat het én een groot politiek verhaal vertelt én een boek is waarin Wallander grotendeels solo opereert. Mankell schetst met veel kennis van zaken over de problemen die destijds de Baltische staten teisterden. Daardoor is het boek wel enigszins gedateerd, we weten dat er ondertussen wel wat is veranderd. Desalniettemin levert het boek veel inzichten in de problematiek van pakweg 10 jaar terug. En daarbij is het ook dus nog gewoon een spannend misdaadverhaal. Hier en daar verliest het verhaal iets van zijn geloofwaardigheid, Wallander heeft wel heel veel over voor de ‘goede zaak’. Dat er een vrouw in het spel is waar hij het feitelijk allemaal voor doet, maakt wel weer veel goed. En zoals we van Mankell gewend zijn, is het boek heel vaardig geschreven en blijft het intrigeren. Kortom: mooie politieke inbedding, sterk verhaal, goed boek.