Ik had me enorm verheugd op dit boek

Vooral door het thema en de tijd waarin het verhaal zich afspeelt, de crisisjaren in Amerika. Daar heb ik namelijk nog niet veel boeken over gelezen
De schrijfwijze van Kristina McMorris is prettig leesbaar en de proloog pakte me direct.
Maar de daardoor ontstane verwachtingen werden helaas niet waargemaakt.
Het kind/de kinderen waar de titel en de achterflap naar verwijzen, hebben een andere/kleinere rol dan de beschrijving doet vermoeden.
Het uitgangspunt is de foto van de twee kinderen, maar een te groot gedeelte van het verhaal gaat over de relatie tussen Ellis en Lilian, die gaandeweg het verhaal ontstaat en opbouwt.
Wel worden er andere thema’s aangestipt die kenmerkend waren voor die tijd zoals de rol van de vrouw in de maatschappij. Een werkende, ongehuwde vrouw had het bijvoorbeeld stukken zwaarder dan een werkende ongehuwde man.
Op de helft van het boek wordt de rol van de foto groter en komt het verhaal eindelijk op stoom.
Ik heb dit boek, ondanks de bijgestelde verwachtingen, met plezier gelezen.
Door de eerder genoemde schrijfwijze las het makkelijk en toegankelijk, wat mij betreft een belangrijke basis van een verhaal.
Dit boek krijgt drie ***