Tenenkrommend

Het idee van "een zomer van belofte" is leuk en genoeg voor een feelgood. Het verlies om haar opa was voldoende geweest en had niet meer nodig, wat mij betreft.
Maar door er het thema "dementie" aan toe te voegen heeft de schrijfster zich op glad ijs begeven.
Ze heeft zich niet, of nauwelijks, verdiept in deze schrijnende ziekte en het is daardoor een raar verhaal geworden.
De relatie tussen Meghan en Rupert slaat nergens op en is vooral respectloos naar mensen met dementie en de dierbaren van mensen met dementie!