Verrassend en gedurfd

Talloos zijn de boeken die ik heb gelezen over de Tweede Wereldoorlog en de jodenvervolging. Tot ik dacht: het is genoeg. Met de jaren werd die oorlog steeds onbegrijpelijker en weerzinwekkender. En begaf me het verlangen om me erin te verdiepen.
Maar het Joodse volk, met haar geloof en cultuur ... ze bleven trekken. Dit boek van Lody van de Kamp trok mijn aandacht door de indringende titel. Alleen. Weer zie ik en hoor ik de oude joodse dame in het programma "'Vaarwel Nederland" die na de oorlog naar Israël vertrok. "Ik had niemand meer. Ik was alleen. Waar kon ik anders heen? " Enige overlevende zijn van familie en vrienden ... hoe overleef je dat?
En dan in dezelfde tijd, toevallig, dit boek met dezelfde beginsituatie; een Nederlandse jonge jodin Erna die in Israël een nieuw thuis zoekt.
Wat verwachtte ik toen ik het boek begon te lezen? Een verhaal over integratie ja en ook een verhaal over een met hard werk gevuld leven, alles in het teken van de opbouw van de nieuwe staat, getekend ook door de Israëlische oorlogen. Maar dit boek bleek verrassend een heel andere kant op te gaan. Erna nam me mee in haar zoektocht naar haar plek als orthodox gelovige Jodin, in een Zionistisch land. Een thuis zoeken tussen volksgenoten, ja eindelijk maar die zo heel anders bleken te denken en te leven. Ze liet me kennismaken met een stuk onbekende geschiedenis - de minder mooie kanten van het Zionisme en de opvattingen van de chassidische joden over de staat Israël.
Daarnaast maakte ze me weer pijnlijk bewust van mijn naïeviteit. Ik kan er dan wel voor kiezen om boeken te lezen over het joodse volk ná de Tweede Wereldoorlog . Maar voor de joodse overlevenden hield de Tweede Wereldoorlog niet op in mei 1945. Hun oorlog duurde levenslang.

Met " Alleen" heeft Lody van de Kamp een gedurfd, boeiend maar ook heftig boek geschreven. Een aanrader!