Onder zijn vleugels

Ooit las ik een artikel over christenen en literatuur. Christenen bleken weinig literatuur te lezen. Literatuur wil de lezer confronteren en laten kennismaken met nieuwe ideeënwerelden. Terwijl christenen eerder een boek willen dat hen bevestigt of bemoedigt in hun christelijke identiteit. Met " Onder zijn vleugels" laat Marianne Grandia zien dat 'bemoediging en bevestiging' niet alleen bij de lezer maar ook bij de christelijke schrijver leidend is. Als ervaringsdeskundige wil ze haar lezers laten delen in de inzichten die zij opdeed in haar strijd met geloofszekerheid en ziekte en over de onderwerpen gebed en profetie.
Riemke, de vrouwelijke hoofdpersoon vermoedt dat ze ernstig ziek is. De onzekerheid rond haar ziekte haalt ook haar twijfels en angsten naar God toe naar boven. Door gesprekken met christenen van divers allooi leert ze Gods waarheid kennen voor haar leven en vindt ze rust en vrede. Een van de christenen die Riemke ontmoet is Jim. Als hoofdpersoon in in een tweede verhaallijn, gaat hij tijdens het verbouwen van een kapel aan de slag met andere christelijke onderwerpen zoals de kracht van het gebed en de gave van profetie.
Met dit scala aan thema's schrijft Marianne voor een breed christelijk lezerspubliek . Voor elk wat wils om over na te denken of na te praten.

Zoals we van Marianne Grandia gewend zijn, krijgen we een bevlogen en vlot geschreven verhaal in een herkenbare Nederlandse context. Met heel gewone hoofdpersonen, waardoor worstelingen maar ook de geestelijke groei heel realistisch en haalbaar lijken.
Kortom, een positief christelijk inspirerend boek.
Toch merkte ik twee kleine minpuntjes op. Zo vroeg ik me af of het verhaal niet iets korter had gekund, om er iets meer vaart in te houden. En of het karakter van Jim niet te vrouwelijk is ingevuld? Zou een mannelijke lezer zich hiermee identificeren? Ik denk dat het antwoord daarop zich zal laten wachten. Het lezerspubliek lijkt me vooral vrouwelijk te zijn.