De regels van Pearl

Pearl O’Reilly mag dan 28 jaar zijn, maar echt veel variatie en/of avontuur in haar leven heeft ze niet. Ze heeft OCD (dwangstoornis) die haar leven zo bepaalt en ook geen tijd en inspiratie geeft voor iets nieuws. Werken bij de O’Callaghan in de winkel, het wekelijkse bezoekje bij haar therapeut Mairead, de pubquiz met Niall O’Callaghan de zoon van haar werkgever, het dagelijks tellen van pissebedden, angst voor getallen, oma die tekens geeft vanuit de hemel en afspreken met Una haar beste vriendin op het kerkhof…..en ga zo maar door!
Tot een gestrande reiziger in hun dorp belandt, ze door Una wordt uitgedaagd om voor genot te gaan en haarzelf eens wat te gunnen.
De Nieuw-Zeelander Jack triggert haar enorm, ze is meteen verliefd en ze wil achter hem aangaan. Maar wat nu met haar OCD, haar angsten, haar veilige haven en vrienden???
Wat een heerlijk en ontluikend verhaal was dit. Van pagina één ben je mee, beleef je de wereld door Pearls ogen en gevoelsleven.
Het geeft zeer mooie, ontroerende, humoristische en bijzondere fragmenten en ervaringen mee.
Die het leven een heel andere kijk geven, je ook doen beseffen hoe je er zelf in staat en dingen als vanzelfsprekend vindt en misschien ook wel dingen mist door zo geleefd te worden in de huidige maatschappij drukte.
Mooi is ook hoe je Pearl ziet evolueren en dat mede door de dichte mensen om haar heen. Het geeft ook zo treffend aan, dat waar een wil is, is een weg.
Claire Frances schrijft echt vanuit Pearl, soms blijven situaties en uitspraken voor je als lezer apart en met veel vraagtekens. Maar doorheen het verhaal krijgt dat steeds een antwoord, of de juiste duiding, want soms denk je echt OMG of wat??
Ze schrijft erg fijn, vlot en levendig, het leest zo lekker weg.
Het was lang geleden dat een verhaal me zo mee had op alle vlakken, dat een uniek personage neerzet om van te houden en te koesteren omdat ze zo uniek is!

4,5 ster

@missp_her_books_read