De niet zo empatische samenleving

In zijn strijd om meer empathie te kweken in onze samenleving scheert Jesse Klaver gemakshalve maar even de niet links-stemmers over een kam: De Rutte-, Wilders- en andere streepjes-Nederlanders moeten zich meer bewust zijn van de zwarte bladzijden in onze geschiedenis.... Wil hij hiermee zeggen dat allen die ook maar een beetje afwijken van de linkse politieke gedachtegang geen weet, geen interesse en geen respect hebben voor de duistere kant van de Nederlandse Geschiedenis? Zo ja, dan beschouw ik die denkwijze van zijn kant als populistisch, kortzichtig en vooral als totale nonsens. Als historica ben ik me wel degelijk bewust van de Vaderlandse Geschiedenis, hekel ook ik de politieke hedendaagse 'oorlogstaal' en voel ik hetzelfde medeleven voor de wereld om mij heen zoals hij die voor zichzelf beschrijft in dit essay. Maar voel ik vooral de klap in het gelaat over zijn wij-zij-gedachtegoed waar hij net zo hard aan mee doet: de empathische (groen) links-stemmer tegenover de andere streepjes-Nederlander. Over een balk in eigen ogen gesproken...